Στο καφενείο, μπαίνει ο ηλικιωμένος συγχωριανός μας και κατευθύνεται προς το μέρος μου. ” Έχου παράπουνα” μου λέει. “Γιατί μπαρμπα ….” τον ρωτώ. “Γιατί μαθαίνου -μί τά πει γι ανηψιός μ’- ότι γραφτ’ς για του πως θα πληρώνουν φτοι π’ είνι στ’ν Αθήνα, τα δημουτικά. Για μας τ’ς γερ’ που μαστει στου χουριό ε νοιάζιτει κανείς. Ε μπουρούν να ρχιτει ένας υπάλληλους να πληρώνουμι στου χουριό. Αλλά φτνούς τί σ’ νοιάζ(ι). Έχουν αυτουκίνιτα.”
Θεωρώ το παράπονο απόλυτα δικαιολογημένο. Τόσο δύσκολο είναι να κατεβεί κάποιες μέρες ένας υπάλληλος να εισπράξει τα δημοτικά τέλη στο χωριό;
