Ακόμα μια αφήγηση του Δημήτρη Περή σχετικά με το εμπόριο στα χρόνια της κατοχής. Ήτανε το 1942 ή 43 όταν η Κοινότητα σε συνεργασία με το Συνεταιρισμό κατάφεραν να πάρουν άδεια από τους Γερμανούς να μεταφέρουν λάδια στη Βόρειο Ελλάδα για να τα ανταλλάξουν με σιτάρι.
Τα λάδια φορτώθηκαν στο καΐκι και τα συνόδευαν δυο εκπρόσωποι της κοινότητας και δυο του συνεταιρισμού. Ο Δημήτρης θυμόταν τα ονόματα των τριών: Μπενής Αντώνης, Σιγιώργης Θεόδωρος και Καλατζής Παναγιώτης. Όλοι περίμεναν με ανυπομονησία την επιστροφή του καϊκιού! Ο καιρός περνούσε και το καΐκι δεν έλεγε να γυρίσει. Κάποτε επέστρεψε και έδεσε στη Σκάλα Πολιχνίτου. Το χαρμόσυνο γεγονός γνωστοποιήθηκε στον κόσμο στο χωριό με κωδωνοκρουσίες! Στη συνέχεια το σιτάρι μεταφέρθηκε με κάρα στο εργοστάσιο του “Καινούριου” Συνεταιρισμού” και μοιράστηκε στους πολίτες, εφτά κιλά το άτομο!
