Έντεκα η ώρα το βράδυ και ήταν ώρα να αφήσουμε τον Πλάτανο και να τραβήξουμε για το σπίτι. (Βέβαια ο Πλάτανος έχει μέλλον ακόμα!) Στο δρόμο θέλοντας και μη γίνομαι ωτακουστής συνδιάλεξης ενός ζευγαριού -προφανώς μέσω skype- με την αδελφή τους στην Αμερική. Και ακούγοντας έμαθα ότι η αδελφή στην Αμερική πήρε σύνταξη και τα αδέλφια από εδώ την εύχονταν “καλά γηρατειά” (Σας διαβεβαιώ ότι ούτε σταμάτησα, ούτε επιβράδυνα το βήμα μου για να ακούσω!!!)
Χωριό μικρό, οι άνθρωποι λίγοι αλλά ζεστοί. Όλο το χωριό μια γειτονιά.
Χωριό μας – με όλα τα στραβά και τα ανάποδα- δεν ντρεπόμαστε που είμαστε δικοί σου! Σε αγαπάμε και σε χαιρόμαστε!!!
Και να μη ξεχαστούμε: Μεταξία να είσαι γερή και δυνατή και να απολαύσεις τη σύνταξή σου για πολλές δεκαετίες!!!(Και εσείς εκεί χωρίς μνημόνια δεν κινδυνεύετε με μειώσεις!!!)
SE EYXARISTW STRATI GIA TIS EUXES SOU. HTAN KAIROS PLEON NA XEKOURASTW KAI NA KAMARWSW TA PAIDIA MOU KAI TA EGONAKIA MOU KAI NA ERXOMAI PIO SYXNA STHN PATRIDA ME THN BOEIHTIA TOU THEOU. EUTYXWS OPOS LES DEN EXOUME PERIKOPES EMEIS EDWPRO TO PARON.