“…Είσαι νέος φοιτητάκος, όλο ρομαντισμούς… Ρομαντισμούς όταν τα κάρα κουβαλούν σα σκουπίδια τους πεθαμένους. Άλλοι ψάχνουν ακόμα στα σκουπίδια για κανέ λαχανόφυλλο. Μπαρντόν δεν το είπα για σένα.
Λοιπόν ο κόσμος ψοφάει, κι έρχεται ένας επιχειρηματίας να του δώσει κάμποσες οκάδες σαλαμικά, λουκάνικα, μορταδέλες..
– Όλα αλογίσια.
-Τι μ’ αυτό; Αλλού δεν τρώνε άλογα;
-Μα εδώ δεν τα τρώνε. Αυτού είναι ο κόμπος. Μου επιτρέπετε να σας πω τη γνώμη μου λεύτερα και γι αυτό συζητούμε τόση ώρα. Αν το λέγατε…
-Και μήπως θα το μάθουν;
-μα σ’ αυτό επιμένω, πως είναι απάτη -μπαρντόν για τη λέξη
Ο Ράμπος ακούμπησε τους αγκώνες στο τραπέζι κι έσκυψε στο συνομιλητή του γελώντας
-Είσαι παιδί … μα θα στρώσεις. Απάτη θα είναι άμα το μάθουν Μα πριν μαθευτεί, θάχουν κι όλας φαγωθεί και θα ζητάει ο κόσμος κι άλλα. Να επιχείρηση μεγάλη… φτάνει να κουτσαίνονται τα άλογα των Ιταλών. και μη σε μέλει θα κουτσαίνονται…”
Το παραπάνω επίκαιρο απόσπασμα είναι από το διήγημα “οι Ανθρωποφάγοι”(1951) του βρισαγώτη λογοτέχνη Κώστα Κόντου, του οποίου ο πατέρας Γιάννης Κόντος γεννήθηκε στη Βρίσα και παντρεύτηκε στην Καλλονή. Ο Κώστας Κόντος, αδελφός του παππού του χωριανού μας γιατρού Μανώλη Κόντου ήταν φημισμένος φιλόλογος καθηγητής, λογοτέχνης και ποιητής. Έξι απ’ τα βιβλία του στολίζουν τα ράφια της βιβλιοθήκης μας.
Υ.Γ. Ο παραπάνω διάλογος διεξάγεται το Δεκέμβρη του 1941 ανάμεσα σε ένα επιχειρηματία που ετοιμάζει καινούρια δουλειά και ένα φοιτητή, που τον βρήκε να ψάχνει στα σκουπίδια για κάτι φαγώσιμο και τον πήρε για βοηθό
