Kι άλλοι αποκριάτικοι -φαρμακεροί- στίχοι απ’ τη Ρηνούλα Πετρέλλη

Φώναζε “κλέφτες” ο Ηλιόπουλος σε μία του ταινία, αλλά το στόμα του ‘κλειναν με μια χειρονομία.

Στο τέλος τα κατάφερε “κλέφτες” να τους φωνάξει ακόμα κι αν του κόστιζε τη θέση του να χάσει.

Παλιά, όπως και σήμερα, ήταν καλοντυμένοι, οι πλούσιοι κι αφεντικά ήταν σεσημασμένοι.

Για μιας πεντάρας πράγματα κλέφτες τους ονομάζουν, αυτούς που δεν έχουν  να φαν κι όχι βίλες να φτιάχνουν.

Τώρα οι κλέφτες αλλάξανε δεν είναι ξεσκισμένοι, μόν’ τα κοστούμια τους φορούν, σα λόρδοι είναι ντυμένοι.

Κοίτα πως συνεχίζεται αυτή η κληρονομιά, οι πλούσιοι έχουν τα πρωτεία συνηθισμένοι σε αυτά.

Και ο φτωχός όταν πεινά κι αυτός θα πα να κλέψει, θα κλέψει όμως για να φα κι όχι να καταστρέψει.

Γκρέμισαν και κατάστρεψαν στο δρόμο τους ότι βρήκαν και έχουν μούτρα και μιλούν πως έτσι αυτοί τα βρήκαν.

Αν είχανε φιλότιμο και λίγη τσίπα αυτοί δε θα φτανε η Ελλάδα μας α’ αυτή την παρακμή.

Βγαίνει ο ένας σήμερα και λέει θα δουλέψει, να φτιάξει την Ελλάδα μας που έχουν καταστρέψει.

Λόγια παχιά μεγάλα λεν για να μας σαγηνέψουν, θέλουν για άλλη μια φορά εμάς να κοροϊδέψουν.

Νομίζουν πως κουτόχορτο χρόνια θα μας ταΐζουν, δεν ξέρουν πως ανάποδα τα πράγματα γυρίζουν.

Έχω πολλά εγώ να πω μα πάλι το βουλώνω γιατί και μόνο που τα σκέφτομαι αρχίζω και ιδρώνω.

Δε ξέρω που θα φτάσουμε με τούτη τη κατάντια, νάναι η τσέπη αδειανή και τα ταμεία άδεια.

Κλέβει ο ένας σήμερα και αύριο ο άλλος και γω ο βλάκας ο φτωχός δουλεύω για τους άλλους.

Κλέβουνε τον ιδρώτα μας χωρίς να υπολογίζουν πως αρκετά τους ανεχτήκαμε, τα πράγματα μυρίζουν.

Για πιάσετε όλους αυτούς που κύριοι το παίζουν, να φέρουν τον ιδρώτα μας  εδώ να καταθέσουν.

Είναι ιδρώτας των φτωχών που οι πλούσιοι τον πίνουν γουλιά -γουλιά, σιγά -σιγά αίμα δεν θα αφήσουν.

Ντρέπομαι που το σκέφτομαι για κείνους τους κυρίους, για να πατούν στα πτώματα να τρώνε σαν τους χοίρους.