Από τον Βασίλη Ψαριανό
Στον Κωστή…
Γεννηθήκαμε στην ίδια γειτονιά
εκεί που στα χαλάσματα με τις τσουκνίδες
και τις μολόχες φύτρωσαν και τα φτωχά μας όνειρα∙
εγώ να μπαρκάρω « για τ΄ αλλού»
και ο Κωστής, από τότε, παρέα με τον θεό Πάνα∙
«εγώ στα πρόβατα κι ο Στρατής δάσκαλος», μας έλεγε.
Κι όταν ξανασυναντηθήκαμε στα χαλάσματα του Παλιόπυργου,
ήταν πια ένας ωραίος ιππότης των ορέων,
αξιολάτρευτος σαν τον τραγοπόδαρο Πάνα
κι άγιος σαν τον Προφήτη Ηλία!
Στο δικό μου «εικονοστάσι», Κωστή,
εκείνη η φωτογραφία σου με τον τράγο
θα μένει, για πάντα.
