Με αφορμή το ερώτημα που θέσαμε από που προέρχεται η λέξη αυτή που χρησιμοποιούσαμε περασμένες δεκαετίες αντί για τη λέξη χαρταετός πήραμε τις εξής πληροφορίες:
Από την Μυρσίνη Μαργέτα μια ανάρτηση ενός μπλογκερ απ’ την οποία προκύπτει ότι η λέξη χρηιμοποιούταν και αλλού και συγκεκριμένα στις Σπέτσες (το πέταγμα του χαρταετού,ή για μας τους Σπετσιώτες “το καμπάνισμα της φιλάντρας” , αναφέρεται στο κείμενο.)
Από τον ειδήμονα Βασίλη Ψαριανό που αναφέρεται σε μια δημοσιευμένη πληροφορία του Τάσου Μακρή:Ο ΤΑΣΟΣ ΜΑΚΡΗΣ στο βιβλίο του τα ΠΟΛΥΧΝΙΑΤΙΚΑ( Ιδιωματικές λέξεις, φράσεις και παροιμίες), ετυμολογεί πολύ ορθά την λέξη : το φιλάντρο: ο χαρταετός. Προέρχεται από την βυζαντινή φιλάντρα, που ήταν μακρόστενη σημαία.
Και ασφαλώς, η λέξη είναι Ιταλογενής. Στα σημερινά ΙΤΑΛΙΚΑ η λέξη filandra σημαίνει τα υπολείμματα της κλωστουφαντουργίας.
Από την Ειρήνη Αναγνώστου την πληροφορία ότι η λέξη είναι λατινογενής. Γράφει συγκεκριμένα:
Κατά την άποψη μου η λέξη Φιλαντρα που τη συναντούμε και σε άλλες περιοχές του ελληνικού χώρου και σημαίνει το ίδιο , δηλ. χειροποίητο ” χαρταετό” προέρχεται από το λατινικό ουσιαστικό flamentum-i που σημαίνει πνεύμα, φυσημα ,και κατά επέκταση ο,τι υποκειται σε φυσημα αέρα.Φλαμεντες, ονομάζονταν οι ιερείς που φορούσαν κορυφαίο πιλο( καπέλο ) και ταινία ερεα( κλωστή, νήμα σπαγγος). Νομίζω ότι οι έννοιες είναι ταυτόσημες
Συμπλήρωση: φωτοτυπία της σχετικής σελίδας από το Λατινοελληνικό λεξικό του τέργιου Κουμανούδη
Τους ευχαριστούμε όλους.
