Στρατή διαβάζοντας το σημερινό σημείωμα και συμφωνόντας μαζί σου σε ότι αφορά τι κάνουμε εμείς, σου στέλνω να δεις τι έγραφα 6 μέρες μετά τον σεισμό, στις 18 Ιουνίου 2017.
ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕΡΕΣ Η ΒΡΙΣΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ……Τα υλικά απο τα καταστρεμμένα σπίτια μας πρέπει να αποτελέσουν απο δω και πέρα την κοινή μας περιουσία .Τάχιστα όλα να μεταφερθούν σε ενδεδειγμένο χώρο απόθεσης και σαν κοινό περιουσιακό στοιχείο μας με αυτά να χτιστεί στο μέλλον κάθε δημόσιο κτίριο αλλά και κάποια απο αυτά να ενσωματωθούν στα νέα ιδιωτικά κτίρια με τέτοιο τρόπο που να θυμίζουν την προέλευση τους και την μορφή του οικισμού όπως ήταν μέχρι την 12 Ιουνίου 2017.
Ας κάνουμε όλοι ένα βήμα πίσω απο το τι νιώθουμε δικό μας .Ας δούμε τον εαυτό μας σαν μέρος μιας ομάδας και μιας κοινωνίας με κοινή περιουσία τα μπάζα μας !!! Μέσα απο τα μπάζα αυτά ας ξεπηδήσει η συλλογική συνείδηση και ας γίνει το brant name του νέου οικισμού μας.
Σε κάθε άλλη περίπτωση πρόκρισης διαφορετικής αντίληψης και ιδιοκτησιακής λογικής τα ”κοράκια ” γύρω μας καραδοκούν ,ενώ ο κίνδυνος να γίνουμε και μείς ”κοράκια” είναι πέρα απο υπαρκτός .
Ας κάνουμε λοιπόν μια νέα αρχή στην σωστή της βάση….
Σήμερα πλέον απογοητευμένος για το ποιοί είμαστε και πόσο άξιοι να κάνουμε το βήμα εμπρός, νιώθω την απόλυτη απογοήτευση για μας . Η αναγέννηση δεν έρχεται μέσα από την ελπίδα όπως λέει το σχετικό, αλλά μέσα από την πράξη , την συντονισμένη συλλογική ενέργεια την στοχοπροσηλωση. Και εμείς δεν έχουμε τίποτα από τα παραπάνω.
Δεν μας φταίνε για όλα οι άλλοι και το αναλγητο κράτος. Είμαστε εξίσου αδιαφόρετοι και για αυτό η Βρίσα δεν θα ξανασταθεί στα πόδια της.
