Πραγματοποιήθηκε η πεζοπορική εξόρμηση προχτές Παρασκευή. Στα ίδια -μικρά- νούμερα η συμμετοχή, με αισιόδοξο το γεγονός ότι τα μισά περίπου άτομα συμμετείχαν για πρώτη φορά, αναπληρώνοντας έτσι αυτά που για προσωπικούς λόγους δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν.
Αφήσαμε την όχθη του Αλμυροπόταμου και ανηφορίσαμε στην πλαγιά “Κότνσα” (ή Κόκκινα), όπου έχουν διαπιστωθεί -μη εκμεταλλεύσιμα- σιδηρονικελιούχα μεταλλεύματα. Δεν μπορέσαμε να εντοπίσουμε τη βρύση αλλά μας αποζημίωση η θέα όταν ανεβήκαμε αρκετά στην πλαγιά του Προφήτη Ηλία, παρότι η μουντάδα του καιρού μας έκρυψε σχεδόν την κορφή του Ολύμπου.
Μια μικρή στάση στο ξωκλήσι του αγίου Μηνά, στο οποίο αρκετοί πήγαιναν για πρώτη φορά.Μετά το ξωκλήσι υπήρχαν δυο δυνατότητες για τη συνέχεια. Η μια με πορεία σε αγροτικό δρόμο και η άλλη σε κακοτράχαλο μονοπάτι (ή αλλιώς στην …οδό των προβάτων!) Όλοι προτίμησαν το δεύτεροΜετά το μονοπάτι διασχίσαμε την “ζούγκλα” των αγριόχορτων για να συναντήσουμε το δρόμο που θα μας οδηγούσε στην κεντρική μονάδα του βιολογικού.Μπήκαμε στο χώρο, ο οποίος δεν είναι περιφραγμένος, και τον περιδιαβήκαμε.Ανεβήκαμε τις σκάλες για να δούμε το περιεχόμενο των τριών μεγάλων δεξαμενών που υπάρχουνΟ πανταχού παρών στη διαδρομή μας Παλιόπυργος καμαρώνει την πρόοδο που καθρεφτίζει η μονάδα και αδημονεί να τη δει να λειτουργείΕντυπωσιακό και το βουνίσιο ηλιοβασίλεμα, καθώς ο ήλιος κρυμμένος σε όλη τη διαδρομή -για να μην μας μαυρίσει- βγήκε από τα σύννεφα για να κουνήσει το μαντήλι του αποχαιρετισμού.
Στη διαδρομή μας έκανε εντύπωση το ότι δεν είδαμε ούτε ένα ραντισμένο (για τα αγριόχορτα) λιόκτημα και η αντίθεση των δυο περιοχών απ’ τη μια κι απ’ την άλλη πλευρά του δρόμου, όπου χαμηλά υπήρχαν λιοκτήματα περιποιημένα και οργωμένα ενώ πιο ψηλά ήταν όλα εγκαταλειμμένα, γεμάτα πουρνάρια. Διαπιστώσαμε ότι σε κάποια λιοκτήματα τα δέντρα έχουν ανθίσει.
