Είναι το καινούριο πόνημα της Γεωργίας Τσουκαλοχωρίτη.
Η ίδια μας το παρουσιάζει ως εξής:
Georgia Tsoukalochoriti
Το Κενό κυκλοφόρησε και νιώθω την (σπάνια) ανάγκη να μιλήσω μ’ έναν πιο προσωπικό τρόπο γι’ αυτό.
Η δεκαετία των είκοσι για μένα, είχε-και έχει- τόσες στιγμές γεμάτες ομορφιά, φίλους, ταξίδια, τέχνη, γλέντια. Όμως είχε και στιγμές γεμάτες κενό, γεμάτες άδειασμα, στιγμές για τις οποίες κανείς δεν μπορεί να σε προετοιμάσει και εσύ ποτέ δεν φαντάζεσαι πως σε αυτά τα τόσο υποτιθέμενα ξέγνοιαστα χρόνια που πρέπει τόσο επιβεβλημένα να περνάς καλά (γιατί αν όχι τώρα πότε;) θα αντιμετώπιζες τόσο άγχος, τόσες φοβίες, τόση μοναξιά, τόσο άδειασμα.
Πλησιάζοντας στο τέλος αυτής της δεκαετίας της ζωής μου λοιπόν δημιουργήθηκε Το Κενό. Στην αρχή ξεκίνησε με ιστορίες γεμάτες με αυτό το άδειασμα. Αισθάνθηκα όμως, όσο οι φοβίες μίκραιναν, πως αυτή η έννοια δεν έχει μόνο αρνητική χροιά. Έτσι ανακάλυψα πως το κενό,για μένα, μπορεί να είναι η ασφάλεια της φιλίας ή του έρωτα, η χαλάρωση του καλοκαιριού, η ηρεμία του διαλογισμού, η κάθε νηνεμία της καθημερινότητας που τόσο έχω ανάγκη.
Δυσκολέυτηκα να γράψω το οπισθόφυλλο του βιβλίου, δυσκολεύομαι ν’ απαντήσω όταν φίλοι με ρωτάνε τι πραγματέυεται (αν και μ’ αρέσει τόσο να γράφω περιλήψεις). Και τώρα που πρέπει κάπως να πω κάποια πράγματα, καταλαβαίνω πως Το Κενό είναι-κυρίως- αυτό το κομμάτι μου που πάντα ήθελα να μένει κρυμμένο, που δυσκολευόμουν να μιλήσω γι’ αυτό.
Γι’ αυτό κι έγραψα.
Γιατί έτσι, όλα μοιάζουν πάντα πιο εύκολα.
Καλοτάξιδο Γεωργία μου σου εύχομαι.
Το παραπάνω σχόλιο Γεωργία μου είναι δικό μου. Τελευταίως ξεχνάω σε διάφορα σχόλια μου να γράψω το όνομα μου. Ίσως να φταίει η ηλικία ή οι διάφορες υποχρεώσεις που τελευταίως είναι πολλές. Και πάλι καλοταξιδιδο και συγχαρητήρια. Ευτυχείς οι γονείς που έχουν τέτοια παιδιά. Γιάννη , Μεταξία να την χαίρεστε και να την καμαρώνετε. Τύχη και πολλές επιτυχίες εύχομαι.