Ο τόπος μας, το χωριό και τα Βατερά, είναι άγρια χτυπημένος εδώ και λίγα χρόνια. Μέσα στην όποια μικρή ή μεγάλη στεναχώρια μας χαιρόμαστε να βλέπουμε ή να μαθαίνουμε ότι κάποιοι μας αγαπάνε και έρχονται εδώ για να συνεισφέρουν με την όποια κατανάλωσή τους στην επιβίωση των επιχειρήεων και στο μεροκάματο των εργαζόμενων.
Σε ένα όμορφο και εκτενές άρθρο της η Καλυψώ Λάζου στο emprosnet.gr καταλήγει: Θα πάω στα Βατερά, ειδικά φέτος, ξανά και ξανά. Το ίδιο να κάνουμε όλοι.
Και αναρρωτιούνται πολλοί: μήπως το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς; Μήπως -ιδιαίτερα οι χωριανοί που έρχονται για διακοπές- θα πρέπει να παραμερίσουν τα όποια -και πολύ δικαιολογημένα- παράπονα με την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της εστίασης και να προτιμήσουν τα εδώ καταστήματα ενισχύοντάς τα;
****
Κυκλοφορεί στο fb και έχει αναρτηθεί και στο χώρο των πινακίδων το πετυχημένο σύνθημα: santavateradenexei (san ta vatera den exei) υπονοώντας φυσικά την φυσική τους ομορφιά. Μήπως όμως μπορεί να ερμηνευτεί και αρνητικά εκφράζοντας την στενοκεφαλιά κάποιων (ή όλων μας).;
Και να γίνω κατανοητός: Πως μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει το γεγονός ότι καθαρίζεται μια αυλή από τα αποκαΐδια, φορτώνονται στο αυτοκίνητο, παίρνει αυτό το δρόμο προς την περιοχή που έχει καεί και σε πολύ λίγο χρόνο επιτρέφει άδειο;
