Χτες συναντήθηκα με μια χωριανή μας, που κατοικεί στό χωριό. Η αγανάκτησή της ήταν εμφανής στον τρόπο που μιλούσε. Αιτία η συμπεριφορά πολλών συνεργείων (και όχι μόνο) που δουλεύουν στις οικοδομές του χωριού σε σχέση με τα σκουπίδια που δημιουργούν. Πετούν τα πάντα χωρίς να μαζεύουν τίποτα, μου είπε. Ένας μηχανικός, υπεύθυνος στην κατεδάφιση ενός σπιτιού, κάθισε απέναντι από την πόρτα του σπιτιού μου. Καθάρισε και έφαγε τα φρούτα του και άδειασε και δυο μικρά μπουκάλια νερό. Τα παράτησε όλα εκεί και έφυγε!
Πριν λίγες μέρες καθαρίσαμε τον περιβάλλοντα χώρο του αγίου Κωνσταντίνου. Σε ελάχιστες μέρες ο δρόμος και ο χώρος γενικότερα ήταν γεμάτος από σπασμένα κομμάτια φελιζόλ. Δεν μπορούσαν να τα μαζέψουν;
Μας λένε για την ανακύκλωση και μεις μαζεύουμε δυο μπουκάλια και δυο σακκούλες και τα ρίχνουμε στον κάδο. Και βλέπεις να πετάν τα κουτιά απ’ τα αναψυκτικά και τους καφέδες τους μέσα στους δρόμους.
Αλήθειες είπε η κυρία. Ας πουν και οι εργολάβοι δυο κουβέντες στα συνεργεία τους.
