Τρίτη μεσημέρι και η θάλασσα καταγάλανη, ακύμαντη, διαυγής και ζεστή γίνεται προκλητική.Η παραλία οργωμένη, είναι η εικόνα μιας νέας αισθητικής. Κάτι ανάλογο -αν και αντίστροφο-με το τσιμέντο να γίνουν όλα. Βυθίζεται το πόδι και δυσκολεύεσαι να περπατήσεις. Μπατκων΄ς, λέγαμε παλιά. Και να φανταστείτε ότι πάνω σ’ αυτήν την παραλία πριν χρόνια οι άνθρωποι με τα “καλά” τους ρούχα και τα παπούττσια έκαναν βόλτα! Και μεις, η πιτσιρικαρία, ανοίγαμε λάκκους, τους σκεπάζαμε πρόχειρα με καλάμια και άμμο φτιάχνοντας παγίδες για να πέσει το πόδι του περιπατητή μέσα και να γελάμε. Τώρα απλοποιήθηκαν τα πράγματα. Το πόδι ανοίγει το λάκο μόνο του. Είναι κι αυτό μια συνέπεια της νέας αισθητικής την οποία επιβάλλει η σύγχρονη κουλτούρα και περιβαλλοντική συνείδειση. Πάντως είναι …πεντακάθαρη!
Το ανάλογο του …τσιμέντου που λέγαμε: Έχεις ένα μικρό οικοπεδάκι με ένα γραφικό, φτωχικό σπιτάκι, με τα λουλούδια τριγύρω, τα πουλιά στα δέντρα και εσύ στον ίσκιο τους. Έρχεται η νέα αισθητική γκρεμίζει το σπιτάκι φτιάχνει ένα τεράστιο δίπατο (αποκτάς άνεση) τσιμεντοστρώνει την αυλή (πεντακάθαρη), βάζει στην άκρη μια ζαντινιέρα με δυο κρινάκια (τί χρειάζονται στην αμμουδιά, τα φέραμε πιο κοντά μας), στήνει μια ομπρέλα για ίσκιο (δεν σε κουτσουλιάζουν τα πουλιά) και κρεμάνε και ένα κλουβί με ένα καναρίνι(καθότι φιλόζωοι)
Η νέα αισθητική! Το ανάλογο της “νέας παραλίας” των Βατερών!
