Η αλήθεια είναι ότι οι φωτογραφίες που μου έστειλαν και δημοσίευσα με τη ρύπανση στο χώρο του ξωκλησιού του αγίου Γεωργίου στεναχώρησαν αρκετούς.
Δυστυχώς όμως δεν είναι η μοναδική περίπτωση ενεργειών που προσβάλλουν τους χώρους στους οποίους ζούμε.
Πριν 4-5 μέρες μπήκα στο χώρο του στεγάστρου στη στάση των λεωφορείων στο χωριό, μιας και βρίσκονται εκεί οι θυρίδες των ΕΛΤΑ. Στο χώρο (που για όσους δεν έχουν άμεση γνώση) υπάρχουν παγκάκια για να κάθονται όσοι περιμένουν το λεωφορείο αλλά και ειδικό δοχείο απορριμμάτων. Επίσης κατά διαστήματα ο χώρος σκουπίζεται με μέριμνα του τοπικού συμβουλίου.
Στο χώρο αυτόν μάζεψα 10 άχρηστα αντικείμενα από μπουκάλια νερού και αναψυκτικών μέχρι συσκευασίες για σνακ και μάσκες για τον κορονοϊό! Και το δοχείο απορριμμάτων να είναι εκεί! Δύσκολη υπόθεση να αλλάξουμε συμπεριφορά εμείς οι μεγάλοι στην ηλικία, αλλά μήπως τα παιδιά που χρησιμοποιούν το χώρο πρέπει να έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία!
Όσο ζούσαν οι γονείς μου, έλεγαν πως η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά. Φαίνεται ότι η άλλη μισή είναι η αδιαφορία, ΔΥΣΤΥΧΩΣ….. τι να πει κανείς. ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ότι κάποτε θα βάλλουμε και εμείς μυαλό, προτού να είναι πολύ αργά.