Σε συνέχεια του άρθρου του για τα καφενεία ο Βασίλης αυτή τη φορά με άρθρο του στο emprosnet.gr αναφέρεται στην πολιτική του καφενέ και τον καφενόβιο λόγο που μπορείτε να δείτε εδώ.
Στο άρθρο αυτό μετά την γενική θεώρηση αναφέρεται ειδικά σε τρία καφενεία: του Ζαχαράτου στο Σύνταγμα, το Πανελλήνιο στη Μυτιλήνη και τη Λέσχη στη Βρίσα.
Η Λέσχη ΟΜΟΝΟΙΑ στην γενέτειρά μου Βρίσα. Δημιούργημα του Συλλόγου Φιλοπρόοδων Νέων, «για την πνευματική και ηθική διάπλαση των μελών του». Λειτούργησε από το 1930 μέχρι το 1964. Με την παρουσία και την πρωτοβουλία των πνευματικών ανθρώπων της Βρίσας, του «ιατροφιλόσοφου» Παν.Περρή ( Παναγάρα), του ιατρού Ι. Νικολαΐδη, του δάσκαλου Π.Παπάνη και Κ. Τσέλεκα, κατά την περίοδο των τριαντατεσσάρων χρόνων της λειτουργίας της, πραγματοποιήθηκαν διαλέξεις, συζητήσεις, καλλιτεχνικές και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις.
Υ.Γ. Σήμερα, η ιστορική «ΛΕΣΧΗ» της Βρίσας, που αγοράστηκε από το 2008 για να οικοδομηθεί, στη θέση του, το ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ της Βρίσας, παραμένει ένας θλιβερός ερειπιώνας αναμένοντας από την Δημοτική Αρχή της Δυτικής Λέσβου να τιμήσει την πνευματική παράδοση της Βρίσας και, έστω και καθυστερημένα, μετά την παρέλευση πέντε χρόνων από τον καταστροφικό σεισμό του 2017, να προχωρήσει στην κατασκευή του πολιτιστικού Κέντρου της ανοικοδομούμενης μετασεισμικής Βρίσας.
