Είναι γνωστό σε όλους ότι αρκετοί από κοντινή κωμόπολη επισκέπτονται το χωριό μας τόσο ως κυνηγοί όσο και ως …μανιταρόφιλοι. Σε όποια περιοχή του χωριού και αν πας είναι απίθανο να μην τους συναντήσεις.
Λέγονται πολλά και διάφορα.
Σας μεταφέρω μια ενημέρωση που είχα από συγχωριανό τους. Δυο τρεις από αυτούς τους “επισκέπτες” μας προχτές μάζεψαν (όπως οι ίδιοι του είπαν) 150 (ναι, εκατόν πενήντα) κιλά πευτσίτες τα οποία οδήγησαν στην αγορά της Μυτιλήνης!!! Πόσο το κιλό; Την απάντηση μου έδωσε ο ίδιος: τρία κιλά λάδι για ένα κιλό πευτσίτες!
Όσο πλουσιοπάροχη κι αν είναι η φύση, κάπου θα …γονατίσει!
Λέγοντας το περιστατικό αυτό στο καφενείο ένας θαμώνας ανέφερε την περίπτωση ενός “συντοπίτη” των ανωτέρω (πριν λίγα χρόνια) που συνάντησε με δυο κάσες γεμάτες με πευτσίτες σε μια πολύ απόμερη περιοχή. Στην ερώτηση πως ανακάλυψε την περιοχή αυτή την οποία ελάχιστοι ντόπιοι επισκέπτονται για πευτσίτες του έδειξε ένα σημείωμα-χάρτη που του είχε δώσει ο συχωρεμένος ο πατέρας του! Στην επόμενη ερώτηση τι θα τους κάνει τόσους πολλούς είπε: Εγώ έχω κρεοπωλείο στην …. Θα βάλω τις κάσες στην πόρτα και θα βγάλω από αυτούς πλούσιο μεροκάματο! Όχι από το κρέας!
Γιντσει γι θάλασσα γιαουρτ, χάθηκαν όμως τα χλιαρια, μια φουρα του λεν σ αθρωπ τσι δέκα λεν στα μλαρια! Δρυός πεσουσης λέγ το ρητό κ συμφουνουμει ουλ,κουκτζελεις να πεσειν απι τσ πευτσ του θεωρούν μαξουλ! Άμα μληξ θα βρεις μπιλα τσι θα σει λογοφερειν μα κάστανου να στσυψ να πιαχς του μπιχτση θα φέρειν!