Αυτό το ερώτημα απασχολεί λίγο-πολύ όλους τους ελαιοπαραγωγούς και ο καθένας δίνει (εμπράκτως) τη δική του απάντηση. Άλλοι ξεκινάνε τέλος Οκτωβρίου και άλλοι περιμένουν τον Γενάρη. Μου έστειλαν την παρακάτω ανάρτηση από το fb (σε ομάδα που ασχολείται με την καλλιέργεια της ελιάς) που ολόκληρη μπορείτε να δείτε εδώ.
Το συμπέρασμα σύμφωνα με τα γραφόμενα είναι ότι από το Νοέμβριο και μετά σταματά η παραγωγή λαδιού στις ελιές και οι φαινομενικά μεγαλύτερες αποδόσεις, αν τις μαζέψουμε π.χ.το Φεβρουάριο, οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στο ότι ο καρπός χάνει νερό και φαίνεται ότι αυξάνεται η απόδοση σε λάδι.
Απλά καταθέτουμε και αυτή την άποψη.
22 ώρ. · Πότε τελικά πρέπει να συγκομίσουμε τις ελιές ένα ερώτημα που συνεπάγεται πολλαπλές συνέργειες ( εύρεση εργατών , ελαιοτριβείο, μεταφορά κλπ ) Η βιοσύνθεση και η συσσώρευση λαδιού στο μεσοκάρπιο (πολτός) της ελιάς είναι μια διαδικασία που επηρεάζεται από μια σειρά εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων, οι παράγοντες αυτοί έχουν να κάνουν με την ποικιλία μιας και υπάρχουν ποικιλίες με μεγαλύτερο δυναμικό συσσώρευσης ελαιολάδου ( λαδοελιές ) και σε ποικιλίες μικτής κατεύθυνσης , σε τεχνικούς ή σχεδιαστικούς παράγοντες της φυτείας, κλιματολογικούς παράγοντες και διατροφικούς παράγοντες. Η επίδραση του γονότυπου ή της ποικιλίας στην ικανότητα βιοσύνθεσης και συσσώρευσης λαδιού στους καρπούς είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, αν και δεν μπορεί να διαχωριστεί από το περιβάλλον. Με άλλα λόγια, η αλληλεπίδραση γονότυπου-περιβάλλοντος είναι αυτό που καθορίζει πραγματικά την ικανότητα μιας ποικιλίας να επιτύχει υψηλότερη ή χαμηλότερη απόδοση λαδιού .Το παραμύθι ότι όλα είναι ίδια στην περίπτωση μας δεν ισχύει …Το νερό και το λάδι είναι τα δύο σημαντικά στοιχεία του ελαιόκαρπου το νερό όμως μειώνεται κατά τη διαδικασία ωρίμανσης , παρουσιάζοντας σημαντικές διακυμάνσεις ως αποτέλεσμα κλιματολογικών συνθηκών από τα μέσα Νοεμβρίου (βροχόπτωση και παγετός). Προκειμένου να εξαλειφθεί η παρεμβολή του νερού κατά την έκφραση της περιεκτικότητας σε λιπαρά των καρπών και για την ακριβή ένδειξη της ολοκλήρωσης της φάσης σχηματισμού λαδιού, καλό θα ήταν η έκφραση της περιεκτικότητας σε λιπαρά να γίνεται σε αναλογία με την ξηρή ύλη, καθώς αυτή η παράμετρος παραμένει σταθερή μόλις σταματήσει η σύνθεση λιπιδίων, σε αντίθεση με την έκφρασή του σε φρέσκο βάρος, καθώς αυτό το δείγμα αυξάνεται έως πολύ αργά (τέλη Ιανουαρίου), κυρίως λόγω της μείωσης της υγρασίας του καρπού (Εικόνα 1). Η περιεκτικότητα σε λιπαρά σε ξηρή ύλη παραμένει σταθερή από τη στιγμή που ολοκληρώνεται η σύνθεση λιπιδίων , με άλλα λόγια, ο σχηματισμός λαδιού σταματά μεταξύ μέσα Νοεμβρίου και αρχές Δεκεμβρίου, ανάλογα με την ποικιλία
