Έφυγε και ο Παναγιώτης Ι. Παππάς
Έφυγε από τη ζωή σήμερα και ο Παναγιώτης Ι. Παππάς. Ο Παναγιώτης ήταν ο τελευταίος από μια ομάδα -λίγο πολύ της ίδιας περιόδου-δασκάλων του χωριού μας, στο οποίο ακριβώς εξαιτίας των πολλών δασκάλων που “παρήγαγε” είχαν προσδώσει το προσωνύμιο “Δασκαλοχώρι”. Θεοχάρης Περρής, Μαρίνος Βάσσος, Απόστολος Στεργίου, Δημήτρης Ταξείδης και τώρα ο Παναγιώτης, μέλη μιας παρέας, δεν είχαν την τύχη να φτάσουν σε βαθειά γηρατειά.
Ο Παναγιώτης υπηρέτησε αρχικά σε χωριά του Έβρου και στη συνέχεια σε όλα τα χωριά της ευρύτερης περιοχής μας από το Ακράσι μέχρι το Λισβόρι, με σύντομο πέρασμα από το χωριό μας και μεγαλύτερο, ως διευθυντής, από τον Πολιχνίτο.
Παράλληλα ο Παναγιώτης για πολλά χρόνια, από το 1981 μέχρι πρόσφατα, υπήρξε ο πρωτεργάτης της πολιτιστικής κίνησης στο χωριό μας, ως ιδρυτής και για πολλά χρόνια πρόεδρος του Πολιτιστικού συλλόγου “Άγιος Κωνσταντίνος” του χωριού μας. Ως πρόεδρος του Συλλόγου έχει να επιδείξει σημαντικό έργο με τη δημιουργία της μπάντας (πρωτοποριακό δημιούργημα για την εποχή της με παρουσία σε πολλά μέρη του νησιού μας), με το στήσιμο της λαογραφικής Συλλογής, με το αρχικό στήσιμο της Συλλογής Φυσικής Ιστορίας, με τη δημιουργία σε “πρωτόλεια” μορφή αρχικά και με την ολοκληρωμένη σήμερα (μαζί με το Σύλλογο της Αθήνας) της Βιβλιοθήκης Κώστα Τσέλεκα, με την έκδοση ημερολογίων, τη δημιουργία χορευτικού τμήματος παραδοσιακών χορών και πολλά άλλα.
Παράλληλα ασχολήθηκε και με τα κοινά και υπηρέτησε το χωριό του ως κοινοτικός σύμβουλος και Πρόεδρος ενός -κάτω από ειδικές συνθήκες- νέου αγροτικού συνεταιρισμού.
Η κηδεία του Παναγιώτη θα γίνει αύριο Τετάρτη στις 12 το μεσημέρι στον άγιο Ευστάθιο στα Βατερά, όπου θα έχει μεταφερθεί από τις 11.00.
Ολόθερμα συλλυπητήρια στη σύζυγό του, στις κόρες του, στα εγγόνια του, στα αδέλφια του και σ’ όλους τους συγγενείς του.
Όπως είπε ο Στρατής έφυγε και ο Παναγιώτης ο τελευταίος της συγκεκριμένης γενιάς των δασκάλων. Φίλος του αδερφού μου και δικός μας στα φοιτητικά μας χρόνια, αδερφός της φίλης μου Ευστρατίας. Όλοι μας μια μεγάλη παρέα. Όπως έλεγα και στο βιβλίο μου, το πουλόβερ ξηλώνεται χωρίς σταματημό. Μένουν όμως οι θύμισες. Οι διασκεδάσεις, οι εκδρομές, οι πλάκες, τα γέλια των ανέμελων χρόνων της εφηβείας μας. Έτσι επιλέγουμε να σε θυμόμαστε Παναγιώτη ίσως γιατί έτσι ξαναγυρίζουμε πίσω στις όμορφες εποχές που ζήσαμε, και στα νιάτα μας. Καλό σου ταξίδι. Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς σου.
Είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε τον Παναγιώτη Παππά και την άξια οικογένεια του τα τελευταία 20 χρόνια, έναν εξαίρετο άνθρωπο και δάσκαλο που μας έκανε την τιμή να γίνουμε οικογενειακοί φίλοι του. Μαζί του “περιηγηθήκαμε” και μας “γνώρισε” την αγαπημένη του Βρίσα και τα Βατερά, ανθρώπους και τόπους, που αναπόφευκτα αγαπήσαμε κι εμείς. Και με αυτή την απώλεια του αγαπημένου μας φίλου Παναγιώτη συνεχίζεται το τέλος μιας εποχής σήμερα, της οποίας παλιότεροι και νεότεροι θα πρέπει να κρατήσουμε άσβεστη τη φλόγα της στις καρδιές και στη μνήμη όλων μας.
Θα θέλαμε να εκφράσουμε τη βαθιά μας θλίψη και τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στη σύζυγο του Ζαχαρώ, στις κόρες του Μαρία και Ανθούλα και στους εγγονούς του.
Με αγάπη, Κώστας-Ειρήνη και παιδιά
Είχα την τύχη να τον γνωρίσω ακόμα πιο καλά τα χρόνια που φτιάχναμε μαζί
τον εξωτερικό χώρο στον Άγιο Νικόλαο στα λημουναρια
Έναν ακούραστο εξαιρετικό άνθρωπο
Καλό σου ταξίδι Παναγιώτη και καλό Παράδεισο
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του
Το παραπάνω ανώνυμο είναι δικό μου