Το να βλέπεις ομάδες μικρών ή μεγαλύτερων παιδιών να κυκλοφορούν, να παίζουν, να δημιουργούν το δικό τους στέκι, να δείχνουν χαρούμενα, είναι ότι πιο όμορφο σε μια τοπική κοινωνία. Και τις περισσότερες φορές η συγκέντρωση παιδιών σε ένα “στέκι” τους δημιουργεί κάποια ενόχληση στους γείτονες την οποία υπομένουν και κατανοούν. “Παιδιά είναι. Κάποτε κι μεις στη θέση τους τα ίδια κάναμε!” είναι ο συλλογισμός που σε κάνει να είσαι και να φέρεσαι με υπομονή και κατανόηση.
Τα όρια όμως είναι πολύ εύκολο να ξεφύγουν και τότε δημιουργούνται κίνδυνοι και αγανάκτηση. Το προεφηβικό-εφηβικό “στέκι” στον άγιο Ευστάθιο φαίνεται ότι έχει ξεφύγει και δημιουργεί έντονα προβλήματα στο χώρο και στα γύρω σπίτια. Με αποτέλεσμα αγανάκτηση που μπορεί κι αυτή να ξεφύγει. Δεν μπορεί να εισβάλουν στα χωράφια, να σπάζουν μπουκάλια στα σκαλιά των σπιτιών, να καταστρέφουν στο διάβα τους, να σκορπίζουν ότι βρίσκουν μπροστά τους.
Επειδή ούτε η αυτοδικία αποτελεί λύση αλλά ούτε και η προσφυγή στην αστυνομία με τις όποιες συνέπειες για τα παιδιά και τους γονείς τους μπορεί να επιφέρει, μας ζήτησαν οι γείτονες να δημοσιοποιήσουμε το πρόβλημα ώστε οι γονείς των παιδιών να τα νουθετήσουν ώστε η δική τους (των παιδιών) ευχάριστη συνάθροιση να μην ξεπερνά τα όρια και να μην δημιουργεί προβλήματα στους άλλους.
Ειδάλλως θα αναγκαστούν να αντιδράσουν.
