Σε ένα τρισάγιο προχτές ο ιερέας ανέφερε το όνομα Ρήγαινα και ο παρευρισκόμενος εξέφρασε την απορία”τί όνομα είναι αυτό” και ακολούθησε σύντομη συζήτηση.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας ψάχνοντας για κάτι άσχετο με το θέμα στο Λεσβιακό ημερολόγιο του 1955 του Παν. Σαμάρα βρήκα ένα κείμενο του “δικού μας” Κώστα Κόντου, φιλόλογου και λογοτέχνη, με τίτλο “λεσβιακά βαφτιστικά ονόματα”.
Στο κείμενο αυτό ο συγγραφέας παραθέτει τις απόψεις του για αρκετά λεσβιακά ονόματα, τις οποίες τεκμηριώνει.
Παραθέτουμε κάποια ονόματα που συναντάμε (ή ακούμε στα μνημόσυνα ότι υπήρχαν) στο χωριό μας με την κατά τον Κώστα Κόντο προέλευσή τους, χωρίς τη σχετική τεκμηρίωση όμως. Γενικές αρχές στις οποίες στηρίζεται είναι ότι τα ονόματα -ιδιαίτερα στα κορίτσια- είχαν προέλευση ένδοξη ή θρησκευτική ενώ και από τον φυσικό κόσμο επέλεγαν ονόματα μόνο αν το αντικείμενο είχε ιδιαίτερη ομορφιά.
Αμιρσούδα: το θηλυκό του Αμιράς, που απ’ το αραβοπερσοτουρκικό αμίρ-εμίρης -ηγεμόνας σημαίνει άρχοντας
Ασανούλα (Σανούλα):από το όνομα της βλαχοβουλγαρικής βασιλικής γενιάς των Ασάν
Ασημάκης: όχι από το Συμεών αλλά από το ασήμι
Βλουτίνα: Από το Ευγλωττία
Το Δαξάρ της Βρισάς απ’ τον Ταξιάρχη (τόξο = δοξάρι)
Κουζνή: από τη βυζαντινή αρχοντική γενιά των Κατακουζηνών
Λεμονιά: όχι από το δέντρο αλλά από το επίθετο της Παναγίας “Ελεήμονη”
Μηλιά: όχι από το δέντρο αλλά το ξενικό Αιμίλιος
Μιλ’σηνή: απ’ την αρχοντική βυζαντινή γενιά των Μελισσηνών
Παλουγού: απ’ την αυτοκρατορική γενιά των Παλαιολόγων
Πιρμαθούλα: απ’ το επίθετο της Παναγιάς “Υπέρμαχος”
Ρήγινα: το θηλυκό του Ρήγας απ’ το λατινικό rex=βασιλιάς
Είχαμε γιαγιά Ειρήνη (Ρένα) στην Αγιάσο που την φώναζαν Ρήγαινα ή Ρηγινέλλ’