Οι έλληνες που ξενητεύτηκαν, όπου γης, προσπάθησαν με κόπο να μάθουν τη γλώσσα της χώρας εγκατάστασής τους για να μπορέσουν να επιβιώσουν αντιμετωπίζοντας μεγάλα προβλήματα. Τα παιδιά τους πήγαν σε σχολεία της χώρας που ζούσαν μαθαίνοντας τέλεια την γλώσσα της, έτσι ώστε να μην έχουν μειονέκτημα σε σχέση με τα γηγενή παιδάκια. Κάποια τα πήγαιναν και σε ελληνικό σχολείο για να μάθουν λίγο ή πολύ και τα ελληνικά. Αν και οι δυο γονείς ήταν έλληνες μιλούσαν και στο σπίτι ελληνικά οπότε τα παιδιά εξασκούσαν τη γλώσσα. Βλέπουμε έτσι παιδιά δεύτερης γενιάς να μιλούν άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο καλά την ελληνική γλώσσα. Όταν όμως ο ένας γονιός ήταν άλλης εθνικότητας τότε τα παιδιά συνήθως μάθαιναν κάποιες λίγες λέξεις μόνο. Για τα παιδιά της τρίτης γενειάς συνήθως η ελληνική γλώσσα είναι κάτι το πολύ δύσκολο και είναι πολύ σπάνιο το φαινόμενο να συναντήσεις παιδί αυτής της κατηγορίας που να μιλάει καλά τα ελληνικά.
Ξαφνιαστήκαμε γι αυτό πολύ ευχάριστα όταν γνωρίσαμε τη μικρή Σοφία, την εγγονή του Μανώλη και της Σοφίας Γεωργακή, και μας μιλούσε με πολύ όμορφα ελληνικά! Ένα όμορφο και πανέξυπνο κοριτσάκι που δύσκολα καταλάβαινες ότι μεγάλωνε στο εξωτερικό.
Να είσαι καλά Σοφάκι μαζί με τον παππού και τη γιαγιά, να μάθεις τέλεια τα ελληνικά και να είσαι από τώρα μια καλή πρέσβειρα της χώρας μας στο μακρινό Σικάγο. Τούτους τους δύσκολους χρόνους που περνάμε εδώ και η πιο αδύναμη ελληνική φωνούλα μας είναι χρήσιμη. Καλό χειμώνα και καλή πρόοδο!!!
