Η φωτογραφία από τη σελίδα του Γιώργου Μαργαρίτη με τις παλιές φωτογραφίες. Η φύτευση δέντρων και αρωματικών φυτών (δεντρολίβανα και φασκομηλιές) ακολούθησε το στήσιμο της Βρύσης και την επισκευή των πεζουλών. Όλα αυτά με πρωτοβουλία και φροντίδα του αείμνηστου δασκάλου Κώστα Τσέλεκα.
Οι δραστηριότητες αυτές έδωσαν το έναυσμα για το ξαναζωντάνεμα του πανηγυριού που είχε ατονήσει.
Ίσως το σπουδαιότερο χάδι της νέας γενιάς προς την παράδοση στα ήθη και έθιμα του τόπου μας!Ένα χάδι που τη συγκεκριμένη μέρα της χάρης του Αγίου οι περισσότεροι βρισαγωτες ξυπνάνε στην εποχή του 1950 και ζούν εκείνη τη μέρα 100/100 παραδοσιακά, τουλάχιστον ψυχικά!Μετά η δημιουργία του συλλόγου με Τριαντάχρονη πορεία γεμάτη σκαμπανεβάσματα,η δημιουργία οργανωμένου πανηγυριού κ με τα στάνταρ περασμένα στο υποσυνείδητο κάθε βρισαγωτη κ όχι μόνο! Μετά ο σεισμός… τέρμα ο πλάτανος,που θα γίνει το πανηγύρι του χωριού χωρίς χωριό;Όχι αυτοί εκεί(οι αλογαδες)Θα γίνει ρε μάγκες το πανηγύρι!Που θα γίνει;Στον Άγιο!Κ έγινε κ καθιερώθηκε κ ήταν ισάξιο κ του χωριού!Στη φύση παραδοσιακά!Κ μετα…ο κωρονοιος, άστα να πάνε, τέρμα ούλα! Μέχρι κ τον άγιο φραξαν για να μη τον βρωμιζουν οι προβατίνες του κάθε ανεύθυνους!Κ όλα αυτά με τις ευλογίες…..
“Χωριανέ” μου αν έβαζες το όνομα σου σ’ αυτά που γράφεις φοβάσαι ότι θα σε δάγκωνε κανείς! Πόσο μικρόψυχοι είμαστε να φοβόμαστε να πούμε την ευπρεπή γνώμη μας ενυπόγραφα. Έτσι με τις ανώνυμες κουβέντες θα πάμε μπροστά;