Όσοι πήγαιναν μια βόλτα στα κτήματα τους για να “εκτιμήσουν” τα μαξούλια τους (συνηθισμένη περιοδεία για τους χωριανούς επισκέπτες του καλοκαιριού πριν επιστρέψουν στην Αθήνα) επέστρεφαν με την απαισιοδοξία στα μάτια τους. Πολλά κτήματα δεν έχουν τίποτα. Και όσα έχουν, τόσο τα δέντρα όσο και ο καρπός,περιμένουν πως και πως μια βροχή για να μπορέσουν να σταθούν με …αξιώσεις μπροστά στα επερχόμενα ραβδιστικά.
Δυστυχώς όμως ο Σεπτέμβρης δεν τους έκανε το χατίρι. Τα είχε βρει (τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο) με τον κεραμοποιό και δεν νοιάστηκε καθόλου για τον γεωργό, για να θυμηθούμε την ιστοριούλα των παιδικών μας χρόνων που αναφέρονταν απλοϊκά αλλά πολύ πετυχημένα στα …αντικρουόμενα συμφέροντα.
Και από τη γειτονιά μας (Καλλονή) πέρασε το μπουρίνι αλλά εδώ οι ψιχάλες που έπεσαν δεν κατάφεραν ούτε τη σκόνη να απομακρύνουν από τα φύλλα των δέντρων.
Μπαίνουμε λοιπόν στον Οκτώβριο με μηδέν στο βροχόμετρο και πολλές ελπίδες για κάτι καλύτερο!
