Χθες χρειάστηκε για κάποιο λόγο να πάμε στο χωριό μας. Επειδή η πρόσβαση ήταν δύσκολη λόγω των έργων πήραμε τον κεντρικό δρόμο και παρκάραμε στο ξυλουργείο του κ. Διαμαντή για να περάσουμε με τα πόδια το γεφύρι.
Η κατάσταση στις παρυφές του δρόμου απαράδεκτη. Τόνοι σκουπιδιών στις ρίζες των μουριών, άπειρες σακούλες πλαστικές που πέταγαν σαν «φιλάντρα» σε κάθε σημείο από τον αέρα και τα χόρτα μέχρι το μπόι μου. Οι μηχανές ερείπια, το γεφύρι μπαζωμένο, μια εγκατάλειψη και βρωμιά που μας έκανε πραγματικά να πονέσουμε ειδικά εμάς της μιας κάποιας ηλικίας με τις παιδικές μνήμες ολοζώντανες.
Τότε που πηγαίναμε με τα καλά μας βόλτα στον καροτσόδρομο, τότε που η Πίστα ήταν στις δόξες της, τότε που τα αγόρια έπαιζαν κάτω από το γεφύρι και κρεμιόταν από τις ράγες του, τότε που κυνηγούσαν τα κοπανέλια όταν ο ποταμός είχε νερό και οι βάτραχοι χαλούσαν τον κόσμο με τα κουάξ κουάξ τους. Τότε που οι μηχανές δούλευαν τον χειμώνα και πηγαίναμε για καπίρες, τότε που ακουγόταν η φωνή της μπουρούς που μας ξύπναγε το πρωί για την έναρξη της δουλειάς και το απόγευμα ξανασφύριζε για το τέλος της.
Η μη χρήση του δρόμου λόγω του κατεστραμμένου γεφυριού δεν είναι δικαιολογία για την κατάσταση που επικρατεί. Θλίψη για την αδιαφορία αλλά μεγαλύτερη για την νοοτροπία των χωριανών μας να πετάνε τα σκουπίδια τους οπουδήποτε τους βολεύει. Το χωριό μας μπορεί να είναι κατεστραμμένο, ας μην το κάνουμε όμως σκουπιδότοπο. Δεν του αξίζει.
Κατερίνα, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, οι τόσο όμορφες και αληθινές πράγματι αναμνήσεις σου θα μείνουν μόνο αναμνήσεις, βαθειά χαραγμένες στη ψυχή όλων όσων έζησαν την εποχή εκείνη τη καλή. Εμείς πλέον παραδίδουμε στις επερχόμενες γενιές μόνο ένα κατεστραμμένο χωριό και τίποτε άλλο. Με τη νοοτροπία που μας δέρνει ΌΛΟΥΣ, το χωριό μας ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν πρόκειται να ξαναγίνει χωριό, είτε διότι αδιαφορούν οι αρμόδιοι, εάν υπάρχουν που σίγουρα υπάρχουν, είτε διότι το Κράτος απουσιάζει σκόπιμα και σφυρίζει κλέφτικα, με τη δικαιολογία ότι συμβαίνουν και αλλού φυσικές καταστροφές. Η διαφορά βέβαια είναι ότι αλλού, που πράγματι επλήγησαν το ίδιο ή και περισσότερο απο το χωριό μας, υπάρχουν φορείς που δεν το βάζουν κάτω και παραμερίζοντας τις όποιες διαφορές τους, φροντίζουν για τα μέρη τους και τα καταφέρνουν.