Η ανάρτηση αυτή είναι απάντηση σε σχόλιο του κ. Νικέλλη στην σελίδα rebuilt Vrissa που πρόσφατα ενεργοποιήθηκε πάλι με σχόλια και καταγραφή απόψεων, στο οποίο παρότρυνε την ομάδα να δραστηριοποιηθεί ξανά για το καλό του χωριού λέγοντας ότι η πρώτη φορά είναι δύσκολη και δεν έπρεπε να απογοητευτούν γιατί κανείς δεν περισσεύει και η Βρίσα τούς χρειάζεται.
Η πρώτη φορά, και απευθύνομαι σε όλους όσους διαβάζουν αυτή τη σελίδα, δεν ήταν δύσκολη Στρατή. Ήταν αποκαρδιωτική.Όταν άνθρωποι νέοι και δραστήριοι αφήνοντας τις δουλειές τους ανασκουμπώθηκαν και δραστηριοποιήθηκαν αμέσως μετά το σεισμό και διοργάνωσαν με επιτυχία σε ελάχιστο χρόνο την πρώτη συγκέντρωση στην Αθήνα με ειδικούς στο θέμα καλεσμένους, έπρεπε όλοι να σταθούν δίπλα τους και να στηρίξουν την ανιδιοτελή τους προσπάθεια με συζήτηση και δικές τους ιδέες αν δεν τους άρεσαν αυτές που κατατέθηκαν, αφού όλοι έπρεπε να γνωρίζουν την καλή τους πρόθεση. Επρόκειτο άλλως τε για παιδιά σε όλους γνωστά και καταξιωμένα. Δεν συνέβη. Τους αντιμετώπισαν με επιφυλακτικότητα και με εχθρικό τρόπο. Όταν στην δεύτερη διοργάνωση συζήτησης στο χωριό ο δήμαρχος Μυτιλήνης κ. Γαληνός αρνήθηκε να δώσει τον χώρο δίπλα στου Ζούρου για να γίνει η πρώτη μάζωξη των χωριανών με την πρωτοβουλία του rebuilt Vrissa για ενημέρωση του τι ειπώθηκε στην πρώτη και γνώμες για το τι μπορεί να γίνει στη συνέχεια, και αυτό μια ή δύο μέρες πριν την συγκέντρωση, με το σαθρό επιχείρημα ότι δεν του ζητήθηκε άδεια μια βδομάδα πιο μπροστά, πού; εκεί που γινόταν συναυλίες για την ψυχαγωγία υποτίθεται των κατοίκων που είχαν χάσει τα σπίτια τους, ενώ εκείνοι καιγόταν για το μέλλον τους, κανείς δεν μίλησε. Γνώμη μου ότι ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου ενώ ήταν ενήμερος για την προσπάθεια της ομάδας αφού μαζί συζητούσαν για την διοργάνωση, εν αγνοία των διοργανωτών και προφανώς και του ιδίου ότι χρειαζόταν άδεια, έπρεπε να ορθώσει το ανάστημα του στον δήμαρχο και να απαιτήσει να γίνει σε αυτό το χώρο, αφού επρόκειτο για το καλό του κατεστραμμένου χωριού του. Φαντάζεσαι το σοκ των παιδιών που είχαν αναλάβει την οργάνωση και ενώ ήταν όλα τακτοποιημένα; Και ευτυχώς προσφέρθηκε η Αρένα με τον ιδιοκτήτη της και έτρεχαν οι διοργανωτές τελευταία στιγμή να ενημερώσουν τους κατοίκους για την αλλαγή του χώρου. Όταν ο πρόεδρος του συλλόγου Βρισαγωτών Αθήνας κ. Σταυρινός δεν στάθηκε στο πλευρό τους αλλά στην συζήτηση από μικροφώνου ισχυρίστηκε ότι έχει την διαβεβαίωση από τον κ. Σπίρτζη ότι με δυο εταιρίες θα φτιάξει το χωριό σε δυο χρόνια νομίζω ότι απαξίωσε την προσπάθεια τους εν τη γενέση της. Βέβαια απατήθηκε όπως το παραδέχτηκε εκ των υστέρων αλλά ήταν πια αργά. Περίμενα όμως μια συγνώμη. Επίσης κανείς, εκτός από τον κ. Στάθη Παρασκευά ο οποίος προσφέρθηκε και αυτός να βοηθήσει με τις γνώσεις του, δεν τους ευχαρίστησε για την πρωτοβουλία της ενημέρωσης την οποία μετά πολλοί μιμήθηκαν. Προς τιμήν του παραβρέθηκε ο βουλευτής κ. Πάλλης ο οποίος όπως εκμυστηρεύτηκε δέχθηκε από πολλούς πιέσεις να μην έρθει. Γιατί άραγε; Όταν η κ. Ζερβουδάκη η οποία παρεπιπτόντως με την κ. Μυρσίνη Αναστασίου ήρθαν σε επαφή με την Ευρώπη για να πάρουμε χρήματα για δρόμους και κτίρια κοινοτικά γιατί κινδυνεύαμε να χάσουμε προθεσμίες πράγμα που αγνοούσαν οι ιθύνοντες, (αλήθεια ποια είναι η τύχη τους; έγιναν περαιτέρω ενέργειες για να παρθούν; ) είπε ότι πρέπει να γίνει Κτηματολόγιο για να έχουμε δικαίωμα χρηματοδότησης και από το κράτος για δρόμους κ.τ.λ. λοιδορήθηκε γιατί λέει θα μπλέκαμε άσχημα και θα καθυστερούσε η ανοικοδόμηση. Και το Κτηματολόγιο υποχρεωτικά θα γίνει και οι καθυστερήσεις είναι ούτως ή άλλως, τεράστιες. Όταν ζητήσαμε από τον σύλλογο Βρισαγωτών Αθήνας να σταλούν επιστολές σε διάφορους φορείς και ιδρύματα για δωρεές, ο Γραγουδάς Ευάγγελος είχε έρθει σε επαφή με τον φίλο του, πρόεδρο του ιδρύματος Μποδοσάκη κ. Βλαστό, προφανώς θα ακολουθούσαν και άλλοι στους οποίους θα απευθυνόταν, ο οποίος του είπε ότι οι καιροί είναι μεν δύσκολοι αλλά θα κάνει ότι μπορεί και του ζήτησε κάποιος φορέας να κάνει επισήμως αίτηση, μας είπαν ότι είναι νωρίς ακόμα. Στην βράση κολλάει το σίδερο λέει ο λαός μας. Όταν προτάθηκε να συσταθεί σύλλογος σεισμοπαθών που θα συμπεριλάμβανε ανθρώπους με όνομα και κύρος στο εξωτερικό, μέχρι και από το ίδρυμα του Μπιλ Γκέιτς είχαμε την δυνατότητα να ζητήσουμε χρήματα μέσω ανθρώπου δικού μας που εργαζόταν εκεί, αρνήθηκαν γιατί λέει αυτοί δεν έμεναν μόνιμα στο χωριό. Όταν έβγαλε την κατάπτυστη ανακοίνωση το ΤΕ Λέσβου ότι πρέπει οι κάτοικοι να προσέξουν αυτούς που τους υπόσχονται διάφορα φωτογραφίζοντας την ομάδα του rebuilt Vrissa και μάλιστα τους παρομοίωσε με τις ΜΚΟ που τότε ήταν το κόκκινο πανί για τους κατοίκους λόγω προσφυγικού, κανείς δεν επαναστάτησε. Όταν κλάπηκε η κάλπη από το Πλατανάκι και πετάχτηκε, κάποιος ειρωνικά μου είπε ότι έγινε «ταγίστρα» ζώων, όταν είπαν κάποιοι ότι πρόκειται για απατεώνες που θα φάνε τα λεφτά των δωρεών, όταν πολλοί ακόμα και φίλοι κάναν κακόβουλα σχόλια πίσω από την πλάτη τους ειδικά επειδή υπήρχε και η κ. Ζερβουδάκη που είχε ασχοληθεί με τα Λιόσια και φοβήθηκαν πολλοί όπως ξαναείπα ότι θα αναλάβουν το χωριό ξένες εταιρείας και θα χάσουν το φαγοπότι κανείς δεν ξεσηκώθηκε. Ακόμα και εσύ Στρατή βιάστηκες να ρίξεις εμμέσως ευθύνες στην ομάδα με τίτλο σε άρθρο σου, «Η Βρίσα δεν θα πεθάνει αν δεν την σκοτώσουν» για το σταμάτημα κατεδάφισης οικοδομής χωρίς άδεια, φοβούμενος, και σωστά, για ατύχημα, πράγμα όμως που ήταν αναληθές. Δεν ήταν συλλογική ενέργεια η καταγγελία, αλλά ενός ατόμου που δεν ανήκε τότε στην ομάδα αλλά ήταν ενεργό στο χωριό και γνώστης των τεκταινόμενων. Δυστυχώς ακόμα και τώρα υπάρχουν επικίνδυνα κτίρια στο χωριό. Όταν η κ. Γραγουδά Λία χρηματοδότησε τον «περίπατο» στο χωριό οι χωριανοί μας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αρνήθηκαν έστω και από περιέργεια να τον παρακολουθήσουν. Αυτά και πολλά άλλα απογοήτευσαν την ομάδα. Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι ανεπιθύμητος αποχωρείς αξιοπρεπώς. Πολλοί θα πουν περσινά ξινά σταφύλια τα οποία αναμασώ. Εγώ πιστεύω ότι ως μέλος της ομάδας και της σελίδας της η οποία πρόσφατα δραστηριοποιήθηκε έστω και σαν χώρος σχολιασμού και με έναυσμα την παραίνεση του Στρατή για ουσιαστική ενεργοποίηση όλων των μελών της έπρεπε να καταθέσω αυτά που ξέρω, δηλαδή τους λόγους που την έκαναν να αποσυρθεί, και ευχαρίστως δέχομαι κριτική.
