Τα παιδιά του Κωστή θέλησαν να τιμήσουν τη μνήμη του πατέρα τους, που έχασαν τόσο απρόοπτα, με το στήσιμο μιας βρύσης. Πού αλλού θα μπορούσαν να τη στήσουν παρά στο σημείο της παραλίας όπου χρόνια,καλοκαίρια και χειμώνες, αναμόχλευε τα κύματα. Στο σημείο αυτό της παραλίας όπου κατάφερε επιτέλους, ύστερα από πολυετείς προσπάθειες, να βάλει η υδροκέφαλη εξουσία ένα ντουζ για τις δεκάδες των κολυμβητών της γύρω περιοχής. Στο σημείο όπου και τα ρίχια ακόμα, κουνώντας τα φυλλώματα τους, έριχναν το δικό τους γέλιο ακούγοντας τα ανεξάντλητα ανέκδοτα και τα καλαμπούρια που με τόση ζωντάνια μοίραζε σε φίλους και περαστικούς.
Αν οι ψυχές έχουν φτερά εκεί θα ξημεροβραδιάζεται.
Αξέχαστος! Στο τόσο λίγο δυστυχώς ή ευτυχώς που προλάβαμε να τον γνωρίσουμε.