Η φωτογραφία κυκλοφόρησε στο fb και μου την έστειλε ο Ανδροκλής. Η θια Στέλια η Καρβούνενα, γιαγιά του Μανώλη με την ανέμη της στην οποία έχει απλώσει τη θηλιά της μπαμπακούλας. Δίπλα στην ανέμη υπάρχει ακόμα ένα εργαλείο που δεν ξεχωρίζει καλά και πιθανόν να είναι το ροδάνι με το οποίο μετέφεραν το νήμα από την ανέμη σε “μασούρια”, δηλαδή τυλιγμένο σε μικρά κομμάτια από καλάμι. Ένα “μασούρι” έμπαινε στη σαΐτα με την οποία περνούσαν το νήμα στην ύφανση με τον αργαλειό.
Η θια Στέλια με την ηρεμία της ηλικίας της, ένα ελαφρύ μειδίαμα -χαρακτηριστικό μιας πετυχημένης πόζας- φορώντας μαύρα ρούχα για να τιμά τη μνήμη του δικού της Μανώλη, κάθεται έξω από το σπιτάκι τους έχοντας απλώσει τα πόδια της μέσα στο δρόμο που αποτελεί προέκταση του χωρίς αυλή σπιτιού της αλλά και βήμα επικοινωνίας με τους γείτονες και τους περαστικούς.
Ήδη η μικρή Αγγελική Ποδηματή (και τώρα Αράπογλου) παρακολουθεί με προσοχή τις ενέργειας της ηλικιωμένης γειτόνισσας της.
Στρατή μια άλλη άποψη επί του θέματος και πιθανώς να κάνω λάθος αλλά μου φαίνεται ότι η θεία Στέλλια δεν χαμογελά. Κάνει μορφασμό προσπάθειας. Θέλει να ξεμπλέξει τις κλωστές της μπαμπακούλας την οποία έχει ανεβάσει στο πάνω μέρος της ανέμης, εξ ου και το προβληματισμένο ύφος της μικρής Αγγελικούλας που παρακολουθεί με αγωνία και δείχνει να συμπάσχει με την γιαγιά.