Για τις κάμερες στις αίθουσες διδασκαλίας
Πρέπει να μην έχουν σχέση με την σχολική τάξη όσοι σοφίστηκαν και αποφάσισαν να μπουν κάμερες στις αίθουσες, άσχετα με το αν είχαν καλή πρόθεση δηλαδή να βοηθήσουν τα παιδιά που δεν θα μπορούσαν να έχουν φυσική παρουσία στην αίθουσα.
Το “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα” μπορεί να ισχύσει εκεί όπου οι παράπλευρες απώλειες θα είναι ασήμαντες σε σχέση με τα επιδιωκόμενα οφέλη. Στην προκειμένη περίπτωση όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Όταν σε μια αίθουσα όπου διεξάγεται μια συμμετοχική διδασκαλία μπει απλά ένα τρίτο πρόσωπο να παρακολουθήσει το μάθημα ένας μεγάλος αριθμός μαθητών θα χάσει τον ενθουσιασμό του, θα γίνει πολύ διστακτικός στο να εκφράσει την άποψή του και να απαντήσει σε μια ερώτηση. Πόσο μάλλον όταν ξέρει ότι καταγράφεται η όλη διαδικασία από κάμερα. Εκτός αν το ζητούμενο είναι η από καθέδρας και με απαθείς μαθητές διδασκαλία.
Αλλά και οι εκπαιδευτικοί, ιδιαίτερα οι νέοι που “ψάχνουν τα πατήματα τους” στην τάξη, θα επηρεαστούν από την παρουσία της κάμερας, θα χάσουν τον αυθορμητισμό τους και θα εξαφανιστεί απ’ την όλη η διαδικασία αυτό το “κάτι τι” που καθηλώνει το μαθητή ενεργοποιώντας τον ταυτόχρονα σε μια αποδοτική συμμετοχική διαδικασία.
Έχουν απόλυτο δίκιο οι καθηγητές που αντιτίθενται στην απόφαση αυτή.
