Αν δεν είναι ανοιχτό το καφενείο, να μαζευτεί ο κόσμος, να εκφραστεί, να πει τί είδε, τί άκουσε, τί του είπαν, να μαζευτούν οι “υπερήλικες” να θυμηθούν περιστατικά της ζωής τους, να ακουστούν τα παράπονα των σεισμοπαθών, να “στολίσουν” τους κατά τη γνώμη τους υπεύθυνους, που να βρεθούν τα νέα!
Τώρα που ζέστανε ο καιρός η καραντίνα εδώ στο χωριό έγινε πολύ πιο υποφερτή αλλά τα κλειστά καφενεία μας …μαυρίζουν τη ψυχή! Χαλάλι όμως γιατί θέλουμε να προστατεύσουμε τους ανθρώπους μας αλλά και τους “υπερήλικες” που προσθέτουν μια διαφορετική νότα στη ζωή του χωριού.
Οι δουλειές τώρα στο χωριό είναι πάρα πολλές!
Κλαδέματα για τις ελιές (κάψιμο των κλαδιών, μεταφορά των ξύλων), οργώματα, ραντίσματα για τα χόρτα, κόψιμο χόρτων στις αυλές, ετοιμασία και φύτεμα στα μπαχτιδέλια, γουργούρωμα της πατάτας, φύτεμα και μεταφύτεμα λουλουδιών σε γλάστρες και παρτέρια. Και φυσικά και τα πιο ενδιαφέροντα: σβιρνιές και σπαράγγια, ραδίκια, λαψανογούλια. Και το καλύτερο: βόλτα στην παραλία! Μοναχική ή ζευγαρωμένη βόλτα (να είμαστε νόμιμοι!) Πρωί, μεσημέρι, απόγευμα, μα προπαντός κατά το ηλιοβασίλεμα! Ο καθένας διαλέγει την ώρα ανάλογα με τις προτιμήσεις του.
Σημείωση: Μια δουλειά αυτών των ημερών για τους πολλούς εξέλιπε : Να βγουν οι γυναίκες στο δρόμο της γειτονιάς, να ξεχορταριάσουν τις άκρες και να ασπρίσουν τα πεζοδρόμια. Χάσαμε την προκοπή μας! Χάσαμε το ρέγουλο της ζωής μας! Χάσαμε ότι είχαμε ζήσει!
