Όπως σας είχα πει χτες το απόγευμα ανηφορίσαμε για το Δαξάρι, στον Ταξιάρχη. Ο δρόμος ήταν χάλια. Ήταν η πρώτη χρονιά που δεν ανέβηκε επιβατηγό αυτοκίνητο. και ένα που επιχείρησε έμεινε από δίσκο. Ταλαιπωρήθηκαν και όσοι ανέβηκαν με μικρά αγροτικά. Παρόλα αυτά ήταν αρκετός (πολύς θα έλεγα) κόσμος. Φωταγωγημένος με γεννήτρια ο χώρος, το φεγγάρι να λάμπει και να ημερεύει τα υψώματα, η θερμοκρασία να σου επιτρέπει χωρίς μπουφάν να κάθεσαι άνετα. Η λειτουργία τελείωσε κατά τις δέκα. Κάποιοι φύγαμε, κάποιοι που είχαν μαζί τους “πραμάτιες” έμειναν. Η “ψυχή” του πανηγυριού ο Αχιλλέας Αποστολής, που ανακαίνισε πριν 2-3 χρόνια το εκκλησάκι είχε φροντίσει για όλα.
Στο αίτημα να σταλεί μηχάνημα για να βελτιώσει το δρόμο, όπως άκουσα, η απάντηση ήταν :”δεν έχουμε ούτε λεφτά για καύσιμα, ούτε προσωπικό διαθέσιμο”. Χτες επίσης έμαθα ότι εργαζόμενος με εργολαβία στο Δήμο έχει να πληρωθεί από τον περασμένο Νοέμβριο!!!
και ποτε ειχαν λεφτα εδω μας λενε να σκουπιζουμε εξω απο τα μαγαζια γιατι ο δημος δεν εχει λεφτα