Πάρα πολύ νωρίς φέτος (από τα μέσα του Οκτώβρη) ξεκίνησε η ελαιοσυλλογή και φυσικά μιλάμε για το ράβδισμα. Πέρασαν ανεπιστρεπτί τα χρόνια που τέτοια εποχή οι γονείς και οι παππούδες μας έβγαιναν με το γαϊδουράκι και το καλάθι στις ελιές για να μαζέψουν το λεγόμενο “αυγουστιανό ξεράδι”, να “σηκώσουν” λαδολιές και φραγκολιές” (που ωριμάζουν πιο γρήγορα), να μπορέσουν, έστω και συντροφικά με κάποιον άλλον, να φτιάξουν ένα “στάμα” για να “λαδώσει” η τσέπη τους!
Τώρα πια όποιος ξεκινήσει το λιομάζωμα έχει απ’ την πρώτη μέρα στο αυτοκίνητο το ραβδιστικό. Ξεκίνησαν λοιπόν πολλοί και αιτία είναι η αυξημένη φετινή παραγωγή που είχε φέρει χαμόγελα που τείνουν όμως να παγώσουν. Σ’ αυτό φταίει η πολύ χαμηλή τιμή του λαδιού αλλά και η μεγάλη δακοπροσβολή που έγινε το τελευταίο διάστημα της καλοκαιρίας.
Προβλέπεται τελικά κερδισμένοι απ’ την μεγάλη παραγωγή να βγουν μόνο όσοι θα αμειφθούν με βάση τον όγκο του ελαιόκαρπου και όχι την αξία του λαδιού που θα παραχθεί. Αυτοί είναι κατά κύριο λόγο οι ελαιοτριβείς και κατά δεύτερο όσοι δουλεύουν μεροκάματο στις ελιές.
