Είναι μια προσπάθεια να αναδειχθεί ξανά το βρισαγωτικο γλέντι έτσι όπως μόνο οι Βρισαγωτες ξέρουν αλλά καί οι ξένοι ακολουθούν και μας τιμούν! Είναι πρωτόγνωρο και παρακινδυνευμένο αλλά με τη στήριξη και του τοπικού συμβουλίου θεωρούμε ότι είναι εφικτό γι’αυτό καί θέλουμε τη στήριξη όλων σας! Πρώτη φορά μετά το καταστροφικό σεισμό θα ηχήσουν μουσικές στη Βρίσα μας!
Δημιουργείται μια απορία: Θεωρείτε, όπως γράφετε, ότι η πρωτοβουλία σας είναι παρακινδυνευμένη και ζητάτε τη στήριξη όλων. Γνωρίζουμε ότι πριν το σεισμό στον Πλάτανο γίνονταν ανάλογο γλέντι με συνεργασία όλων των συλλόγων του χωριού (Αθήνας, Πολιτιστικού και Ιππικού). Τώρα δεν βλέπουμε να συμμετέχουν. Γεννιούνται τα ερωτήματα: Ζητήθηκε η συνεργασία τους και αδιαφόρησαν ή αρνήθηκαν; Ή εσείς τους αγνοήσατε και γιατί; Δεν θεωρείτε χρήσιμη για την τοπική κοινωνία μας τη συνεργασία όλων των φορέων της; Διευκρινίζω ότι προσωπικά έχω ήδη κλείσει τραπέζι αλλά τα ερωτήματα υπάρχουν.
Ο ιππικός σύλλογος ενημερώνει το κόσμο που θα μας τιμήσει με τη παρουσία του στο σχολείο ότι ΔΕΝ θα υπάρχουν άλογα κατά τη διάρκεια της γιορτής!Τα άλογα θα περάσουν μόνο από τα Βατερά το απόγευμα!
Όσον αφορά τον Πολιτιστικό Σύλλογο Βρισαγωτών Λέσβου Αθήνας, απλώς ενημερωθήκαμε, όπως όλοι, ότι θα γίνει γλέντι, δεν κληθήκαμε να συμμετάσχουμε στη διοργάνωση. Και πριν τον σεισμό, όμως, το Τοπικό Συμβούλιο διοργάνωνε γλέντι το καλοκαίρι στην αρχή του Δεκαπενταύγουστου και δεν μας φάνηκε παράξενο ότι αυτό έγινε και φέτος. Σημασία έχει ότι ξεκίνησε μια προσπάθεια να ξαναγίνει γλέντι στο χωριό μας και να αντηχήσει ζωντανή μουσική. Θέλουμε λοιπόν να συγχαρούμε για την πρωτοβουλία, που απαιτούσε και μεγάλο κόπο, τόσο το Τοπικό Συμβούλιο Βρίσας όσο και τον Ιππικό Σύλλογο και να ευχηθούμε καλή συνέχεια. Ελπίζουμε ταυτόχρονα ο ίδιος κόσμος να δώσει το παρόν και στη παράσταση διαμαρτυρίας που θα γίνει την Κυριακή 11 Αυγούστου .
Τα ερωτήματα του Στρατή Γιώργο Αθανασίου δεν απαντήθηκαν όμως, και μου κάνει εντύπωση το ότι ο σύλλογος της Αθήνας απλά ενημερώθηκε, αλλά και έδειξε να μην ενοχλήθηκε για κάτι που πάντα πρωτοστατούσε.
Για την ιστορία, ο πρώτος χορός στον Πλάτανο με ζωντανή μουσική διοργανώθηκε πριν πολλά πολλά χρόνια, μπορεί και σαράντα, ο Γιώργος μού λέει ότι ήταν το 1978, από μια τρελή θα την πω ιδέα μιας ομάδας ανθρώπων που τους άρεσε το γλέντι και η ομαδικότητα και αναφέρω ενδεικτικά μερικά ονόματα.
Γεωργακής Βασίλης, Γεωργακής Μανώλης, Γεωργής Γεώργιος, Παρασκευάς Σταύρος μετά της συζύγου, Σαπφώ Γιαννέλη, Ματούλα, Μαρία Μαργαρίτου, Κατερίνα Γραγουδά και άλλων που αυτή τη στιγμή δεν μου έρχονται στο μυαλό και να με συγχωρήσουν.
Στην αυλή της Μαργαρίτου μας θυμάμαι να καθαρίζουμε τόννους πατάτες και να ετοιμάζουμε τα ταψιά με τα κοτόπουλα για το φούρνο και να τηγανίζουμε κεφτέδες, γιατί τα καφενεία δεχόταν να μας παρέχουν μόνο ποτά και σαλάτες χωρίς ιδιαίτερους μεζέδες. Τα φαγητά αυτά ήταν με ρεφενέ από μέρους αυτών που ανέφερα αλλά και άλλων φίλων καθώς και το επιδόρπιο πρόσφερε ο Γιώργος ο Κούσκος. Πεπονάκια.
Η δε μάνα μου να ορύεται ότι θα της χάσω τα ταψιά από τις “κάντζες” της.
Γιατί ισχυριζόταν ότι σε κάθε εκδρομή που πηγαίναμε, συνήθως στον Άγιο Φωκά, της έχανα διάφορα πράγματα.
Αυτό το σύστημα συνεχίστηκε για λίγο, μετά ανέλαβε ο σύλλογος Αθηναίων που επανιδρύθηκε το φθινόπωρο του 1978, και τελικά καθιερώθηκε ο χορός τον Δεκαπενταύγουστο, και διασκέδαζε ο κόσμος.
Δυστυχώς μετά από λίγο άρχισαν κάποιες προστριβές μεταξύ των συλλόγων, τοπικών και Αθήνας, που ούτε τους λόγους ξέρω ούτε το πότε, αλλά υπήρχε για κάποια περίοδο σνομπάρισμα του χορού από τους χωριανούς και τα τοπικά συμβούλια και μετά,ευτυχώς, οι διαφορές εξομαλύνθηκαν και όλοι μαζί διοργάνωναν τον χορό με μεγάλη επιτυχία.
Πιθανόν σε αυτά που γράφω να υπάρχουν κάποια λάθη, παραλείψεις ή ακόμα και ανακρίβειες που κάποιος μπορεί να διορθώσει αν θυμάται καλύτερα γιατί η αναδρομή είναι βιαστική, χωρίς να διασταυρώσω τα στοιχεία και έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε.
Το πνεύμα της παρεμβολής μου όμως είναι ότι ο σεισμός και η καταστροφή σε κάθε και για κάθε περίπτωση θα έπρεπε να μας ενώνει σφιχτά και όχι να μας χωρίζει.
Οι ευκαιρίες χάνονται και δεν ξαναγυρίζουν και πρέπει να είμαστε όλοι μια γροθιά.
Παρ’ όλα αυτά, μολονότι εμείς δεν μπορέσαμε να παραβρεθούμε, μάθαμε ότι ο χορός παρ’ όλη την δυσκολία του εγχειρήματος είχε μεγάλη επιτυχία, και μπράβο στους διοργανωτές και στους συμμετέχοντες, και εύχομαι του χρόνου καλύτερα.
Στο χωριό μου το να αγνοείς τον άλλο κατ’ αυτόν τον τρόπο για να μιλήσω λαϊκά λέγεται φτύσιμο. Απάντηση δεν λάβαμε στα εύλογα ερωτήματά μας ούτε ο Στρατής ούτε και εγώ.
Και εκ μεν του μέρους του συλλόγου Ιππέων όσον αφορά εμένα μπορεί κάποιος να πει τι θέλει αυτή” η γηραιά κυρία”και μας ενοχλεί; Εμείς κάναμε τον χορό μας και ήταν μάλιστα επιτυχής χωρίς να έχουμε ανάγκη κανέναν.
Αλλά στον Στρατή που διαθέτει την σελίδα του για όλους μας και επί καθημερινής βάσεως σχολιάζει τα καλώς και τα κακώς κείμενα αντικειμενικά, πράγμα πολύ δύσκολο, άξιζε μία απάντηση.
Όσον αφορά όμως τον σύλλογο των Βρισαγωτών Αθήνας του οποίου είμαι ενεργό μέλος από την εποχή της ίδρυσής του έχω απαιτήσεις. Δικαιούμαι και εγώ και τα άλλα μέλη του κάποιας απάντησης. Υπάρχει πρόβλημα μεταξύ των συλλόγων; Και πώς προέκυψε;
Εν αναμονή κάποιας εξήγησης ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Κατερίνα νομίζω ότι πρέπει να θεωρήσουμε λήξαν το θέμα. Εγώ έθεσα τα ερωτήματα παρακινούμενος από το σχόλιο του Ιππικού συλλόγου που απ τη μια τόνιζε τη δυσκολία του εγχειρήματος κι απ την άλλη ζητούσε τη στήριξη όλων (που δόθηκε). Η μη απάντηση στα ερωτήματα στην ουσία αποτελεί μια ηχηρή απάντηση. Ναι, δεν τους προσκαλέσαμε. Θεωρώ ότι τα νέα παιδιά του Ιππικού συλλόγου δεν το έκαναν αυτό από πρόθεση. Η ευθύνη -αν υπάρχει – βρίσκεται αλλού. Ας θεωρηθεί το θέμα λήξαν και ας αφήσουμε το τοπικό συμβούλιο και τους συλλόγους να καθορίσουν μόνοι τους τις μεταξύ τους σχέσεις και όχι δημόσια. Προσωπικά θεωρώ ότι είμαστε τόσο λίγοι που είναι υπερπολυτέλεια η όποια διχόνοια ανάμεσα στους φορείς. Ακόμα περισσότερο αν αυτή σχετίζεται με προσωπικές επιλογές ή στρατηγικές
Kυρία Κατερίνα η απάντηση που θα δώσω είναι καθαρά προσωπική. Το διάστημα που συμμετέχω στο Δ.Σ του Συλλόγου Αθηνών σχεδόν πάντα προσπαθούμε και επιδιώκουμε συνεργασίες με τους συλλόγους του χωριού και με το Τοπικό Συμβούλιο με μοναδικό γνώμονα την ομόνοια για το καλό του τόπου μας. Από εκεί και πέρα δυστυχώς ο σεισμός όξυνε καταστάσεις με αντιπαραθέσεις αλλά και πάλι προσπαθούμε για το καλύτερο.Ο καθένας που είτε συμμέτεχει σε συλλογικά όργανα είτε όχι έχει και την ευθύνη των πράξεων του. Από εκεί και πέρα θεωρώ πως μία τέτοια συζήτηση δεν μπορεί να σταθεί διαδυκτιακά καθώς θα ξεκινήσει ένας φαύλος κύκλος σχολίων και όχι μόνο…που μόνο καλό δεν έχει να προσφέρει. Από την μεριά μας δώσαμε την απάντηση που έπρεπε με σεβασμό στον κ.Στρατή και εν συνεχεία και σε εσάς χωρίς να αποποιηθούμε καμία ευθύνη και χωρίς να μας ενδιαφέρει καμία “πρωτειά”.Να είστε καλά καλό καλοκαίρι εύχομαι σε όλους και λυπάμαι που δεν βρίσκομαι στο χωριό μας λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων!
Οι ερωτήσεις μου ήταν δύο και προφανώς όχι κουτσομπολίστικες. Υπάρχει πρόβλημα μεταξύ των συλλόγων και πώς προέκυψε; Και αυτό από αγάπη γι αυτόν τον τόπο και τίποτα άλλο. Και γιατί έχω μάθει να μη βάζω ταμπέλες στους Βρισαγώτες όπου και αν βρίσκονται. Τους θέλω μονιασμένους. Επίσης αν σε ένα τόσο όμορφο και ευχάριστο γεγονός δεν μπορούμε να τα “βρούμε”πώς θα ανταπεξέλθουμε στα δύσκολα;
Αλλά αν κατάλαβα καλά από τις απαντήσεις που δεν έλαβα, “το σιγάν κρείτον του λαλείν”.
Το ίδιο ισχύει Κατερίνα ‘κρείττον εστί το σιγάν του λαλείν ΄ στο σχόλιο – ερώτημα του Stratis της 6/8/2019 ΜΗΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΥΔΡΟΔΟΤΗΣΗ . Είναι η νέα προσφιλής τακτική από τότε που δεν αναρτώνται τα ανώνυμα σχόλια
Σωστά, και ο βιολογικός του Πολιχνίτου είναι ένα τεράστιο θέμα που θα επηρεάσει έντονα την περιοχή των Βατερών, με την ευρύτερη έννοια της προστασίας και διαχείρισης του αστικού-παράκτιου-θαλάσσιου περιβάλλοντος, αλλά δεν ακούγεται τίποτα από τους ιθύνοντες για αυτά τα κρίσιμα ζητήματα. Το σιγάν κρείττον… κι εδώ ή απλά άγνοια;
Είναι μια προσπάθεια να αναδειχθεί ξανά το βρισαγωτικο γλέντι έτσι όπως μόνο οι Βρισαγωτες ξέρουν αλλά καί οι ξένοι ακολουθούν και μας τιμούν! Είναι πρωτόγνωρο και παρακινδυνευμένο αλλά με τη στήριξη και του τοπικού συμβουλίου θεωρούμε ότι είναι εφικτό γι’αυτό καί θέλουμε τη στήριξη όλων σας! Πρώτη φορά μετά το καταστροφικό σεισμό θα ηχήσουν μουσικές στη Βρίσα μας!
Δημιουργείται μια απορία: Θεωρείτε, όπως γράφετε, ότι η πρωτοβουλία σας είναι παρακινδυνευμένη και ζητάτε τη στήριξη όλων. Γνωρίζουμε ότι πριν το σεισμό στον Πλάτανο γίνονταν ανάλογο γλέντι με συνεργασία όλων των συλλόγων του χωριού (Αθήνας, Πολιτιστικού και Ιππικού). Τώρα δεν βλέπουμε να συμμετέχουν. Γεννιούνται τα ερωτήματα: Ζητήθηκε η συνεργασία τους και αδιαφόρησαν ή αρνήθηκαν; Ή εσείς τους αγνοήσατε και γιατί; Δεν θεωρείτε χρήσιμη για την τοπική κοινωνία μας τη συνεργασία όλων των φορέων της; Διευκρινίζω ότι προσωπικά έχω ήδη κλείσει τραπέζι αλλά τα ερωτήματα υπάρχουν.
Ο ιππικός σύλλογος ενημερώνει το κόσμο που θα μας τιμήσει με τη παρουσία του στο σχολείο ότι ΔΕΝ θα υπάρχουν άλογα κατά τη διάρκεια της γιορτής!Τα άλογα θα περάσουν μόνο από τα Βατερά το απόγευμα!
Όσον αφορά τον Πολιτιστικό Σύλλογο Βρισαγωτών Λέσβου Αθήνας, απλώς ενημερωθήκαμε, όπως όλοι, ότι θα γίνει γλέντι, δεν κληθήκαμε να συμμετάσχουμε στη διοργάνωση. Και πριν τον σεισμό, όμως, το Τοπικό Συμβούλιο διοργάνωνε γλέντι το καλοκαίρι στην αρχή του Δεκαπενταύγουστου και δεν μας φάνηκε παράξενο ότι αυτό έγινε και φέτος. Σημασία έχει ότι ξεκίνησε μια προσπάθεια να ξαναγίνει γλέντι στο χωριό μας και να αντηχήσει ζωντανή μουσική. Θέλουμε λοιπόν να συγχαρούμε για την πρωτοβουλία, που απαιτούσε και μεγάλο κόπο, τόσο το Τοπικό Συμβούλιο Βρίσας όσο και τον Ιππικό Σύλλογο και να ευχηθούμε καλή συνέχεια. Ελπίζουμε ταυτόχρονα ο ίδιος κόσμος να δώσει το παρόν και στη παράσταση διαμαρτυρίας που θα γίνει την Κυριακή 11 Αυγούστου .
Τα ερωτήματα του Στρατή Γιώργο Αθανασίου δεν απαντήθηκαν όμως, και μου κάνει εντύπωση το ότι ο σύλλογος της Αθήνας απλά ενημερώθηκε, αλλά και έδειξε να μην ενοχλήθηκε για κάτι που πάντα πρωτοστατούσε.
Για την ιστορία, ο πρώτος χορός στον Πλάτανο με ζωντανή μουσική διοργανώθηκε πριν πολλά πολλά χρόνια, μπορεί και σαράντα, ο Γιώργος μού λέει ότι ήταν το 1978, από μια τρελή θα την πω ιδέα μιας ομάδας ανθρώπων που τους άρεσε το γλέντι και η ομαδικότητα και αναφέρω ενδεικτικά μερικά ονόματα.
Γεωργακής Βασίλης, Γεωργακής Μανώλης, Γεωργής Γεώργιος, Παρασκευάς Σταύρος μετά της συζύγου, Σαπφώ Γιαννέλη, Ματούλα, Μαρία Μαργαρίτου, Κατερίνα Γραγουδά και άλλων που αυτή τη στιγμή δεν μου έρχονται στο μυαλό και να με συγχωρήσουν.
Στην αυλή της Μαργαρίτου μας θυμάμαι να καθαρίζουμε τόννους πατάτες και να ετοιμάζουμε τα ταψιά με τα κοτόπουλα για το φούρνο και να τηγανίζουμε κεφτέδες, γιατί τα καφενεία δεχόταν να μας παρέχουν μόνο ποτά και σαλάτες χωρίς ιδιαίτερους μεζέδες. Τα φαγητά αυτά ήταν με ρεφενέ από μέρους αυτών που ανέφερα αλλά και άλλων φίλων καθώς και το επιδόρπιο πρόσφερε ο Γιώργος ο Κούσκος. Πεπονάκια.
Η δε μάνα μου να ορύεται ότι θα της χάσω τα ταψιά από τις “κάντζες” της.
Γιατί ισχυριζόταν ότι σε κάθε εκδρομή που πηγαίναμε, συνήθως στον Άγιο Φωκά, της έχανα διάφορα πράγματα.
Αυτό το σύστημα συνεχίστηκε για λίγο, μετά ανέλαβε ο σύλλογος Αθηναίων που επανιδρύθηκε το φθινόπωρο του 1978, και τελικά καθιερώθηκε ο χορός τον Δεκαπενταύγουστο, και διασκέδαζε ο κόσμος.
Δυστυχώς μετά από λίγο άρχισαν κάποιες προστριβές μεταξύ των συλλόγων, τοπικών και Αθήνας, που ούτε τους λόγους ξέρω ούτε το πότε, αλλά υπήρχε για κάποια περίοδο σνομπάρισμα του χορού από τους χωριανούς και τα τοπικά συμβούλια και μετά,ευτυχώς, οι διαφορές εξομαλύνθηκαν και όλοι μαζί διοργάνωναν τον χορό με μεγάλη επιτυχία.
Πιθανόν σε αυτά που γράφω να υπάρχουν κάποια λάθη, παραλείψεις ή ακόμα και ανακρίβειες που κάποιος μπορεί να διορθώσει αν θυμάται καλύτερα γιατί η αναδρομή είναι βιαστική, χωρίς να διασταυρώσω τα στοιχεία και έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε.
Το πνεύμα της παρεμβολής μου όμως είναι ότι ο σεισμός και η καταστροφή σε κάθε και για κάθε περίπτωση θα έπρεπε να μας ενώνει σφιχτά και όχι να μας χωρίζει.
Οι ευκαιρίες χάνονται και δεν ξαναγυρίζουν και πρέπει να είμαστε όλοι μια γροθιά.
Παρ’ όλα αυτά, μολονότι εμείς δεν μπορέσαμε να παραβρεθούμε, μάθαμε ότι ο χορός παρ’ όλη την δυσκολία του εγχειρήματος είχε μεγάλη επιτυχία, και μπράβο στους διοργανωτές και στους συμμετέχοντες, και εύχομαι του χρόνου καλύτερα.
Στο χωριό μου το να αγνοείς τον άλλο κατ’ αυτόν τον τρόπο για να μιλήσω λαϊκά λέγεται φτύσιμο. Απάντηση δεν λάβαμε στα εύλογα ερωτήματά μας ούτε ο Στρατής ούτε και εγώ.
Και εκ μεν του μέρους του συλλόγου Ιππέων όσον αφορά εμένα μπορεί κάποιος να πει τι θέλει αυτή” η γηραιά κυρία”και μας ενοχλεί; Εμείς κάναμε τον χορό μας και ήταν μάλιστα επιτυχής χωρίς να έχουμε ανάγκη κανέναν.
Αλλά στον Στρατή που διαθέτει την σελίδα του για όλους μας και επί καθημερινής βάσεως σχολιάζει τα καλώς και τα κακώς κείμενα αντικειμενικά, πράγμα πολύ δύσκολο, άξιζε μία απάντηση.
Όσον αφορά όμως τον σύλλογο των Βρισαγωτών Αθήνας του οποίου είμαι ενεργό μέλος από την εποχή της ίδρυσής του έχω απαιτήσεις. Δικαιούμαι και εγώ και τα άλλα μέλη του κάποιας απάντησης. Υπάρχει πρόβλημα μεταξύ των συλλόγων; Και πώς προέκυψε;
Εν αναμονή κάποιας εξήγησης ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Κατερίνα νομίζω ότι πρέπει να θεωρήσουμε λήξαν το θέμα. Εγώ έθεσα τα ερωτήματα παρακινούμενος από το σχόλιο του Ιππικού συλλόγου που απ τη μια τόνιζε τη δυσκολία του εγχειρήματος κι απ την άλλη ζητούσε τη στήριξη όλων (που δόθηκε). Η μη απάντηση στα ερωτήματα στην ουσία αποτελεί μια ηχηρή απάντηση. Ναι, δεν τους προσκαλέσαμε. Θεωρώ ότι τα νέα παιδιά του Ιππικού συλλόγου δεν το έκαναν αυτό από πρόθεση. Η ευθύνη -αν υπάρχει – βρίσκεται αλλού. Ας θεωρηθεί το θέμα λήξαν και ας αφήσουμε το τοπικό συμβούλιο και τους συλλόγους να καθορίσουν μόνοι τους τις μεταξύ τους σχέσεις και όχι δημόσια. Προσωπικά θεωρώ ότι είμαστε τόσο λίγοι που είναι υπερπολυτέλεια η όποια διχόνοια ανάμεσα στους φορείς. Ακόμα περισσότερο αν αυτή σχετίζεται με προσωπικές επιλογές ή στρατηγικές
Kυρία Κατερίνα η απάντηση που θα δώσω είναι καθαρά προσωπική. Το διάστημα που συμμετέχω στο Δ.Σ του Συλλόγου Αθηνών σχεδόν πάντα προσπαθούμε και επιδιώκουμε συνεργασίες με τους συλλόγους του χωριού και με το Τοπικό Συμβούλιο με μοναδικό γνώμονα την ομόνοια για το καλό του τόπου μας. Από εκεί και πέρα δυστυχώς ο σεισμός όξυνε καταστάσεις με αντιπαραθέσεις αλλά και πάλι προσπαθούμε για το καλύτερο.Ο καθένας που είτε συμμέτεχει σε συλλογικά όργανα είτε όχι έχει και την ευθύνη των πράξεων του. Από εκεί και πέρα θεωρώ πως μία τέτοια συζήτηση δεν μπορεί να σταθεί διαδυκτιακά καθώς θα ξεκινήσει ένας φαύλος κύκλος σχολίων και όχι μόνο…που μόνο καλό δεν έχει να προσφέρει. Από την μεριά μας δώσαμε την απάντηση που έπρεπε με σεβασμό στον κ.Στρατή και εν συνεχεία και σε εσάς χωρίς να αποποιηθούμε καμία ευθύνη και χωρίς να μας ενδιαφέρει καμία “πρωτειά”.Να είστε καλά καλό καλοκαίρι εύχομαι σε όλους και λυπάμαι που δεν βρίσκομαι στο χωριό μας λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων!
Οι ερωτήσεις μου ήταν δύο και προφανώς όχι κουτσομπολίστικες. Υπάρχει πρόβλημα μεταξύ των συλλόγων και πώς προέκυψε; Και αυτό από αγάπη γι αυτόν τον τόπο και τίποτα άλλο. Και γιατί έχω μάθει να μη βάζω ταμπέλες στους Βρισαγώτες όπου και αν βρίσκονται. Τους θέλω μονιασμένους. Επίσης αν σε ένα τόσο όμορφο και ευχάριστο γεγονός δεν μπορούμε να τα “βρούμε”πώς θα ανταπεξέλθουμε στα δύσκολα;
Αλλά αν κατάλαβα καλά από τις απαντήσεις που δεν έλαβα, “το σιγάν κρείτον του λαλείν”.
Το ίδιο ισχύει Κατερίνα ‘κρείττον εστί το σιγάν του λαλείν ΄ στο σχόλιο – ερώτημα του Stratis της 6/8/2019 ΜΗΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΥΔΡΟΔΟΤΗΣΗ . Είναι η νέα προσφιλής τακτική από τότε που δεν αναρτώνται τα ανώνυμα σχόλια
Σωστά, και ο βιολογικός του Πολιχνίτου είναι ένα τεράστιο θέμα που θα επηρεάσει έντονα την περιοχή των Βατερών, με την ευρύτερη έννοια της προστασίας και διαχείρισης του αστικού-παράκτιου-θαλάσσιου περιβάλλοντος, αλλά δεν ακούγεται τίποτα από τους ιθύνοντες για αυτά τα κρίσιμα ζητήματα. Το σιγάν κρείττον… κι εδώ ή απλά άγνοια;