Τελευταία στο χωριό μας (και πιθανό και σε άλλα μέρη) ο εγκαταλειμμένος ελαιώνας φρεσκάρεται και αναζωογονείται. Απότομες πλαγιές, ρεματιές, ρουμάνια που είχαν χρόνια να δουν άνθρωπο, καλλιεργούνται. Ιδιοκτησίες ανθρώπων που έχουν χρόνια να επισκεφτούν τα κτήματά τους γίνονται αγνώριστες. Ελιές, που πνίγονταν από κοτσίνους που τις κάλυπταν, κλαδεύονται, ανασαίνουν και οργώνονται.
Άκουγα τις κουβέντες στο καφενείο αλλά ήμουν δύσπιστος. Η δυσπιστία μου αυτή μεγάλωσε όταν έμαθα ότι τα κτήματα αυτά δεν τα καλλιεργούσαν οι ιδιοκτήτες τους αλλά ο ενοικιαστής τους (!!!) για 6-8 χρόνια. “Παλαβός είναι” σχολίαζαν και άλλοι.
Συνάντησα τον “παλαβό” και τον ρώτησα για επιβεβαίωση. Έλα, μου λέει, τη Δευτέρα να πάμε να δεις ένα κτήμα στις “Τούμπες” που θα μπω μέσα και ξαναπήγαινε σε μια βδομάδα.
Πήγαμε και είδα το ερπυστριοφόρο μηχάνημα να έχει πιάσει δουλειά και τον εργάτη να κόβει κοτσίνους. “Οι άλλοι πήγαν να κάψουν κλαδιά” μου είπε ο …παλαβός!
Έλα να δεις και το πηγάδι, μου είπε. Είναι γεμάτο νερό. Θα το ξεσκεπάσουμε κι αυτό. Το μηχάνημα θα ανοίξει και δρόμο στις πλαγιές, πρόσθεσε.
Όταν πέρασα σε δέκα μέρες πηγαίνοντας για τον προφήτη Ηλία η έκπληξη που ένοιωσα, παρότι ήμουν προετοιμασμένος, δε λέγεται. Θυμήθηκα που είχε πει: προχτές τελειώσαμε ένα άλλο στο “Αλευριχιό”. “Καλά συμφέρει”, τον είχα ρωτήσει “Η ελιά είναι φιλότιμη. Άσε τι λεν στον Πλάτανο. Αλλά θέλει δουλειά. Όχι να περιμένεις το πριμ μονάχα”
Τέτοιου είδους “επιχειρήσεις” κάνει ο “παλαβός”, που όπως καταλάβατε είναι ο Γιώργος Βερβέρης. Τέτοιους “παλαβούς” χρειάζεται ο τόπος μας!!!
mpravo giorgo berberi kali dinami