Από τον Μάκη Κατσιγίνη πήραμε ένα τρισέλιδο με τα ονόματα των “αναρχικών” που είχαν συλληφθεί με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967.
Παραθέτουμε την επικεφαλίδα της πρώτης σελίδας ως πειστήριο για τον χαρακτηρισμό αυτόν που βόλευε τους δράστες για να δικαιολογηθούν -ίσως κάποιοι και στον εαυτό τους ακόμα-, αδικούσε την αναρχία και πιθανόν να προκαλούσε το ειρωνικό χαμόγελο των παθόντων για την έλλειψη εφευρετικότητας των οργάνων που τους συνέλαβαν.
Η αποσπασματική ενασχόληση με τις μαύρες σελίδες της ιστορίας μας πάντως δεν είναι ό,τι το καλύτερο για το μέλλον μας στον σκληρό σημερινό κόσμο.
