Τα εγκαίνια της αίθουσας «Ευτυχία και Αλέκος Πολύζος»

Από το Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Βρισαγωτών Λέσβου Αθήνας

Στις 6 Μαΐου, στα εγκαίνια της αίθουσας «Ευτυχία και Αλέκος Πολύζος» του Πολιτιστικού Συλλόγου Βρισαγωτών Λέσβου Αθήνας, παρευρέθηκαν πάνω από διακόσια άτομα.

Στη μεγάλη αίθουσα της 3^ης Σεπτεμβριου 144 τις εντυπώσεις έκλεβε η μεγάλη αφίσα με τον Πλάτανο στην πλατεία του χωριού, από φωτογραφία του Μαργαρίτη Νικέλλη (γιος του Μενέλαου ) . Σαν φρουροί της παράδοσης, αριστερά και δεξιά, στέκονταν ένας βρακάς και μια βρακούσα. Στους τοίχους ζωγραφικοί πίνακες καλλιτεχνών με θέματα που αντλούν την έμπνευσή τους από τη Βρίσα και την ευρύτερη περιοχή της. Το χωριό μας ζει και θα ζει, σκεφτόμασταν όλοι.

Μετά τον αγιασμό ακολούθησε ενός λεπτού σιγή για τους δωρητές, τους αείμνηστους Ευτυχία και τον Αλέξανδρο Πολύζο. Η φωτογραφία τους στην αίθουσα τους δείχνει χαμογελαστούς, σε στιγμές διασκέδασης με παρέα. Κι εμείς ήταν σαν να τους νιώσαμε ανάμεσά μας, χαρούμενους που η μεγάλη δωρεά τους έπιασε τόπο, που έσμιξε τους Βρισαγώτες και τους φίλους στην Αθήνα, που έκανε ένα όνειρο χρόνων πραγματικότητα.

Ο πρόεδρος του Δ.Σ. Κώστας Σταυρινός, στην ομιλία του που ακολούθησε αναφέρθηκε στη δωρεά, την αγορά και την ολοκλήρωση των εργασιών της αίθουσας με τη συμβολή μελών και φίλων του Συλλόγου με χρηματικές δωρεές, προσωπική εργασία και υλικά. Κλείνοντας υπογράμμισε:

«Είναι βέβαιο πως όλοι, βλέποντας τον Πλάτανο πίσω μας, τόσο ζωντανό, τόσο γεμάτο από τις αναμνήσεις μας, σκεπτόμαστε πως αυτή η εικόνα είναι πια παρελθόν. Αλλά η γραμμή του χρόνου από το παρελθόν συνεχίζεται στο παρόν για να φτάσει στο μέλλον. Αυτή τη γραμμή ας μην τη διακόψουμε βίαια. Ας γίνει η αίθουσα «Ευτυχία και Αλέκος Πολύζος»  ο «Πλάτανός μας» στην Αθήνα. Από δω ας βοηθήσουμε όπου και όπως μπορούμε, σε συνεργασία με τους φορείς του χωριού μας αλλά και με όποιον άλλον είναι πρόθυμος να συνδράμει, ώστε να έλθει ξανά η ζωή στον Πλάτανο της Βρίσας, να δούμε το χωριό μας να ξαναγεννιέται. Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει και ελπίδα, αρκεί να μην την αφήσουμε να χαθεί.

Πολλά μπορούν να γίνουν εδώ, στην αίθουσα του Συλλόγου μας. Όχι μόνο συναντήσεις και χοροί. Μπορεί να γίνουν διαλέξεις, ημερίδες, εκθέσεις, παρουσιάσεις, προβολές, θεατρικές παραστάσεις, μαθήματα, δραστηριότητες για παιδιά και εφήβους και πολλά ακόμα. Σίγουρα αυτά όλα απαιτούν πολύ καλό σχεδιασμό, ένα Δ.Σ. μέλη και φίλους του Συλλόγου πρόθυμους να διαθέσουν κόπο και χρόνο. Μέλη και φίλοι πρόθυμοι να βοηθήσουν υπαρχουν, όπως απέδειξαν ως τώρα τα πράγματα. Μένει στο επόμενο Δ.Σ., που θα προκύψει από τις εκλογές που θα γίνουν πολύ σύντομα, να σχεδιάσει τα επόμενα βήματα και να αξιοποιήσει το δυναμικό που υπάρχει για να πετύχει όχι μόνο όσα ονειρευτήκαμε αλλά και όσα δεν τολμήσαμε ως τώρα να ονειρευτούμε.»

Στη συνέχεια, επιδόθηκαν τα βραβεία «Ρένα Σιγιώργη», από τη δωρεά του Παναγιώτη Σιγιώργη στη μνήμη της συζύγου του, στα καλύτερα κείμενα των ετών 2016 και 2017 που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό του Συλλόγου «Αντίλαλος της Βρίσας».

Την επιτροπή για τα βραβεία «Ρένα Σιγιώργη» αποτελούσαν οι: Μιχάλης Βάσσος,  Στέλιος Ευαγγελινός και Βάσια Λαζοπούλου. Απονεμήθηκαν δύο βραβεία,  ένα για τα δύο τεύχη του 2016, και ένα για το 2017. Τα βραβεία έλαβαν:

Για το έτος  2016 ο Σεβαστός Μοιρασγεντής για το κείμενο «Το χρονικό της Αντίστασης στη Λέσβο κατά την Γερμανική Κατοχή».  Δημοσιεύτηκε στο τεύχος  59.  Το βραβείο αυτό  δεν είχε δοθεί πέρυσι, καθώς είχε προγραμματιστεί, στην πριν τον σεισμό εποχή, να απονεμηθεί με τα εγκαίνια της αίθουσας.

Για το έτος 2017 το βραβείο δόθηκε στον Στρατή Μισγίρη για το κείμενο «Πώς κλέβουν οι μαθητές». Δημοσιεύτηκε στο τεύχος 61.

Και οι δύο συγγραφείς δεν δέχθηκαν το χρηματικό βραβείο των 200 ευρώ για τον καθένα από τα βραβεία, αλλά τα προσέφεραν στον Σύλλογο, οποίος τους ευχαριστεί τόσο για τη συμμετοχή τους στο περιοδικό όσο και για την προσφορά τους.

Ακολούθησε χορός, που τον άνοιξε το χορευτικό συγκρότημα του Πολιτιστικού Συλλόγου Πολιχνιατών  με τις όπως πάντα παραδοσιακές ενδυμασίες, το φοβερό κέφι και τις υπέροχες φιγούρες. Για μια φορά ακόμα τους ευχαριστούμε!

Τους συνόδευε ζωντανή μουσική τη Βασίλογλου Κωνσταντίνα  σαντούρι και τραγούδι , ο Δημήτρης Στεφόπουλος Βιολί και ο Σταμάτης Πετσάκος  κιθάρα .

Και μετά άναψε το γλέντι, με οινοποσία και φαγητό,  που κράτησε ως το απόγευμα.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου, εκ μέρους, όλων ευχαριστεί:

Τις ποτοποιΐες του νησιού μας για τα ούζα:

Την Ποτοποιΐα Μίνι

Την Ποτοποιία Σαμαρά

Την Ποτοποιία Βαρβαγιάννη

Τον Παναγιώτη Κούσκο για τα ποτά ,τα αναψυκτικά , τα κρασιά, τα νερά

Τον Κωνσταντίνο Αλατζά, για τα φαγητά  που ετοίμασε σε τιμή κόστους, από την αλυσίδα ταχυφαγείων  «Πλούταρχος»  που διαθέτει, στη Γλυφάδα , το Χαλάνδρι και τη Ν. Ερυθραία.

Τη Θεανώ Τσολάκη , για την πλατσέδα της και τα κουλουράκια της

Τη Χαρούλα Κούσκου, για το γλυκό κορμό που μας έφτιαξε

Για τους ζωγραφικούς πίνακες που δώρισαν –δάνεισαν  για την αίθουσα:

Τον Στέλιο Γιαννάκο,

Την Καίτη Τίμη,

Τη Μυρσίνη Χαχαδάκη,

Τον Γιώργο Καφαλούκο

Τον Κώστα Μανιατόπουλο.

Τον Γιάννη Γκουγκούλιο για τα δύο πιάτα από το εργοστάσιο του Γομόπουλου , τα δύο τούβλα και μια λαγίνα, όλα ενθύμια του χωριού, που τοποθετήθηκαν στη βιβλιοθήκη.

Τη  Μαρία Κατσιγίνη – Καραΐσκου, για την παραδοσιακή παιδική φορεσιά που προσέφερε .

Τον ιερέα του χωριού μας για την εικόνα που κοσμεί την αίθουσα, την οποία ανέσυρε μέσα από τα χαλάσματα του γυναικωνίτη της Εκκλησίας μας με εμφανή τα σημάδια του Εγκέλαδου επάνω της.

Θερμές ευχαριστίες και σε όλους όσους βοήθησαν στην προετοιμασία της εκδήλωσης αλλά και στη διάρκειά της. Κουράγιο και δύναμη μάς έδωσαν οι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας που περευρέθηκαν κι ελπίδα οι νέοι, τα παιδάκια  που έφτιαξαν τις δικές τους παρέες και καταδιασκέδασαν, τα παιδιά που βοήθησαν με μεγάλη προθυμία και ταχύτητα στο σερβίρισμα.

Πριν την εκδήλωση υπήρχε μεγάλη αγωνία, γιατί ούτε ξέραμε πόσοι θα παρεβρίσκονταν, ούτε ποια προβλήματα θα συναντούσαμε στον νέο για μας χώρο. Αλλά η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη. Βλέποντας την αγωνία του Δ.Σ., επειδή πολλοί έμεναν όρθιοι, η  κα Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, από τον Σύλλογο των Πολιχνιατών, μας έδωσε μία ευχή: το πρόβλημά μας να είναι πάντα ότι θα είμαστε πολλοί. Μακάρι η ευχή της «να πιάσει».

Η αρχή έγινε. Η συνέχεια απαιτεί προσπάθεια άλλης μορφής, ώστε να διασφαλιστεί η συντήρηση, η εύρυθμη λειτουργία και η μεγαλυτερη δυνατή αξιοποίηση της αίθουσας «Ευτυχία και Αλέκος Πολύζος». Μιας αίθουσας που ανήκει πια σε όλους τους Βρισαγώτες και τους φίλους του χωριού μας.  Και ας ευχηθούμε η αίθουσα αυτή να συμβάλει ώστε ενωμένοι να φτιάξουμε πάλι και τη Βρίσα.