Για τους έξι μήνες που πέρασαν

Ο πόνος

Πως να γυρίσεις τον χρόνο πίσω;

Πως να αλλάξεις τις εικόνες;

Εικόνες που μ’αυτές μεγάλωσες

εικόνες που τόσο βίαια αλλάξανε σε δευτερόλεπτα,

και από τότε σε στοιχειώνουν μέρα νύχτα;

Και πέρασαν οι μήνες

και φοβάσαι, φοβάσαι οτι είσαι μεγάλος,

τόσο μεγάλος, που δεν θα προλάβεις.

Δεν θα προλάβεις έστω και αν ξαναχτιστεί

να κάνεις τις καινούργιες εικόνες δικές σου

δικές σου και ξανά αγαπημένες.

Κλείνεις τα μάτια σου και ονειρεύεσαι,

ονειρεύεσαι οτι μικρό παιδάκι πιασμένο

από το χέρι της μαμάς σου, πας πρωί πρωί στην εκκλησιά

στην γέννηση του μικρού Χριστούλη που τόσο αγαπάς.

Πως γυρνάς στα σοκάκια του πάλι

να πείς τα κάλαντα με τούς φίλους σου.

Πως τρώς μαζί με τους αγαπημένους σου στο γιορτινό

Χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Εικόνες που μπορεί να είχαν ξεχαστεί με τα χρόνια

και τώρα γυρίζουν και σου τρυπούν την καρδιά και το μυαλό.

Εικόνες από την αγαπημένη σου Βρίσα

το χωριό της ψυχής σου,

που σε δευτερόλεπτα έγινε χαλάσματα.

Περάσαν κιόλας έξη ολόκληροι μήνες!