Και στις δυο κηδείες που είχαμε σήμερα στο χωριό οι συγγενείς πρόσφεραν τον καθιερωμένο καφέ στον Πλάτανο (τον original), στην καφετέρια του Νικολαΐδη.
Πολύ λογικές και σωστές οι επιλογές των συγγενών για πολλούς λόγους:
- Ηθική ενίσχυση της απόφασης να ανοίξει η καφετέρια σε ένα ερειπωμένο χωριό.
- Οικονομική στήριξη της επιχειρηματικής αυτής δραστηριότητας που ξεκίνησε με ρίσκο.
- Συμβολικός ο χαρακτήρας ότι η “Βρίσα ζει”
- Απόδειξη της άρρηκτης ενότητας Βρίσας και Βατερών. Ενότητα που κάποιοι -ίσως άθελά τους- αμφισβήτησαν με τις εισηγήσεις τους κατά τη σύνταξη της ΚΥΑ για τη στεγαστική συνδρομή.
- Και τέλος συνέπεια του “αποχαιρετιστήριου καφέ” με την ζωή των δυο σημερινών “ταξιδιωτών” αφού σ’ όλη τους τη ζωή εκεί, στον Πλάτανο, ξεκουράζονταν και έπιναν τον καφέ παρέα με την κουβέντα ή την …τράπουλα!
Ας είναι αναπαυμένοι και οι δικοί τους γεροί να τους θυμούνται και να τους τιμούν.
