Δυο (πραγματικοί) φίλοι!

Ο μπαρμπα Γιώργος και η Διαμάντω. Στα 97 αυτός, κάτι λιγότερα εκείνη. Τα φιλαράκια!

Πριν λίγα χρόνια που τα πόδια κρατούσαν καλύτερα ο Μπαρμπα Γιώργης με την ιδιότητα του “βοηθού ταχυδρόμου” έπαιρνε τις συντάξεις ατόμων που δεν ήταν εύκολο να κατεβούν στον Πλάτανο και τις πήγαινε στα σπίτια τους.

Πιστός θαμώνας του Πλάτανου, η πρωινή απουσία του -1-2 μέρες μετά την είσπραξη- γίνονταν αμέσως αντιληπτή.

-Που ήσουν το πρωί, μπαρμπα Γιώργη; τον ρωτούσαμε  για να απαντήσει με καμάρι:

-Πήγα τ’ σύνταξ’ στ’ φιληνάδα μ’

Φιληνάδα του ήταν η Διαμάντω. Μια φιλία που στέριωσε στα καπνά, στο δρεπάνι, στο αλώνι.

φωτο Ανδροκλής

Κι είχαν τόσα να θυμηθούν και να πουν καταθέτοντας το φακελάκι με τη σύνταξη και  πίνοντας το καφεδάκι.

Τώρα ο σεισμός τους έφερε πιο κοντά. Ο μπαρμπα Γιώργης ξεριζώθηκε, έχασε τη γλυκιά μοναξιά του χωριού και του Πλάτανου και “στενάζει” στην …εξορία των Βατερών κάτω απ’ την αγάπη και τη φροντίδα παιδιών, εγγονών και δισέγγονων.

Γλυκειά διέξοδος τώρα η φιληνάδα του, η Διαμάντω. Να τα λένε και να τα ξαναλένε. Να λένε για τα νιάτα τους, για τη δουλειά που έρριξαν, για τα γλέντια τους, για τους τωρινούς πόνους τους, για τα γιατρικά τους!

Να είστε καλά! να χαίρεστε ότι σας χάρισε η ζωή και ο ιδρώτας σας και να χαρίζετε στους γύρω σας τη χαρά της παρουσίας σας και της αγάπης σας.