Από το ΕΜΠΡΟΣ:
Ο καθηγητής του Τμήματος Γεωγραφίας, Νίκος Ζούρος, με γνωστικό αντικείμενο τη φυσική γεωγραφία και έμφαση στη γεωμορφολογία – γεωτεκτονική και γεωδυναμική, μίλησε στο «Ε», επισημαίνοντας: «Συνεχίζουμε τις έρευνες που έχουμε ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια, μελετώντας την αντιμετώπιση του σεισμικού κινδύνου. Η έρευνά μας στηρίζεται στην εγκατάσταση σεισμικών οργάνων, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Τεχνικής Σεισμολογίας και Αντισεισμικών Κατασκευών. Πλέον, πέραν του σεισμολογικού σταθμού της Αγίας Παρασκευής, είμαστε στην ευχάριστη θέση να έχουμε δύο ακόμα σημεία παρατήρησης, σε Σίγρι και Μυτιλήνη, μαζί με επιταχυνσιογράφους που μας επιτρέπουν να πραγματοποιούμε μετρήσεις και για τη συμπεριφορά των κτιρίων στη διάρκεια ενός σεισμού. Όλα αυτά μας βοηθούν να απαντήσουμε στο κρίσιμο ερώτημα γιατί είχαμε αυτή τη συγκέντρωση ζημιών στον οικισμό της Βρίσας, στην ισχυρή δόνηση της 12ης Ιουνίου. Παρατηρούμε τις επιπτώσεις και καταγράφουμε πληροφορίες με χρήση διαφόρων μεθόδων, ώστε να αποτυπώσουμε τα αποτελέσματα στο φυσικό περιβάλλον, αξιοποιώντας όλο αυτό το υλικό για να αποτρέψουμε να συμβεί κάτι παρόμοιο στο μέλλον. Κυρίως όμως, θα βοηθηθούμε στην ανασυγκρότηση του οικισμού, με ασφαλέστερα κτίρια, τα οποία θα έχουν εντελώς διαφορετική συμπεριφορά στο ενδεχόμενο μιας αντίστοιχης δόνησης».
Πόσο σημαντικό είναι όμως, ο γενικός πληθυσμός να παρουσιάζεται κατάλληλα προετοιμασμένος για τη διαχείριση τέτοιων φυσικών φαινομένων; Ο κ. Ζούρος είναι κατηγορηματικός: «Είναι το πιο σημαντικό ζήτημα. Δεν αρκεί δηλαδή να υπάρχει απλώς ενημέρωση σε επίπεδο φορέων. Οφείλουμε να προετοιμάσουμε και να εκπαιδεύσουμε παιδιά, αλλά και ενήλικες. Υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές. Το ζητούμενο είναι τα κρίσιμα δευτερόλεπτα μιας σεισμικής δόνησης, να λειτουργήσουμε ψύχραιμα, να εκλείψει ο πανικός -που είναι απόλυτα φυσιολογικός- ώστε να απομακρυνθούμε με ασφάλεια από ένα κτίριο. Θεωρώ ιδιαίτερο παράδειγμα το σχολείο της Βρίσας, που μια εβδομάδα πριν τον ισχυρό σεισμό της 12ης Ιουνίου, είχε επισκεφθεί τη σεισμική τράπεζα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου. Η εμπειρία αυτή βοήθησε, ώστε τα παιδιά και η δασκάλα τους να βγουν με ψυχραιμία και ασφάλεια από το κτίριο, εκείνο το μεσημέρι. Εκτιμώ, ότι οι φορείς της εκπαίδευσης και οι τοπικές αρχές θα συνεχίζουν να στηρίζουν αυτή την προσπάθεια».
