Μια άποψη με ενδιαφέρον

Οι κυβερνητικές εξαγγελίες δέκα ημέρες μετά τον καταστροφικό σεισμό στη Λέσβο και ενώ έχει προηγηθεί η επί τόπου επίσκεψη του καθ’ ύλην αρμόδιου υπουργού Χρ. Σπίρτζη, αντί να εφησυχάζουν τις τοπικές αρχές και τους τοπικούς παράγοντες, που έχουν άμεση εμπλοκή με την υπόθεση, μάλλον προκαλούν αβεβαιότητα και σύγχυση, αφού πολλά ερωτήματα που υπάρχουν, παραμένουν αναπάντητα. Οι δεσμεύσεις που ακούστηκαν από τα υπουργικά χείλη στην πρώτη επίσκεψη του κ. Σπίρτζη, και στόχευαν στην καταρχήν διαβεβαίωση ότι το κράτος θα σταθεί αρωγός δίπλα στους σεισμοπαθείς, όσο περνά ο καιρός αρχίζουν να μοιάζουν λόγια του …αέρα, αφού καμιά προφορική δέσμευση δεν έχει γίνει γραπτή κυβερνητική δέσμευση και νόμος του κράτους. Και να πει κανείς ότι δεν υπάρχει προηγούμενο από ανάλογες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα με το σεισμό στην Κεφαλονιά, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν …μπούσουλα και για τη δική μας περίπτωση με κάποιες αναγκαίες τροποποιήσεις;

Το ανησυχητικό, που αρχίζει να γίνεται και επικίνδυνο, είναι ότι η κυβέρνηση και η κεντρική διοίκηση δεν προτίθενται να αναλάβουν ούτε τη χρηματοδότηση για το γκρέμισμα των σπιτιών που έχουν κριθεί κατεδαφιστέα προκειμένου να δρομολογηθεί και η όποια αποκατάσταση των περιοχών που επλήγησαν. Αφήνουν μάλιστα να πλανάται και το ενδεχόμενο ότι το κόστος του έργου της κατεδάφισης, ενδεχομένως να το αναλάβουν και οι ιδιοκτήτες των ακινήτων -λες και είναι περίπτωση εγκατάλειψης επικίνδυνου ακινήτου που χρήζει άμεσης κατεδάφισης και όχι συνέπεια του καταστροφικού σεισμού- αφού ο υπουργός στην χθεσινή σύσκεψη δεν έδωσε καμιά σαφή απάντηση, παραπέμποντας την υποχρέωση στο Δήμο. Αν όμως τελικά θεωρηθεί ότι την κατεδάφιση θα πρέπει να την αναλάβουν οι ιδιοκτήτες των κατεστραμμένων σπιτιών και των εν γένει ακινήτων, τότε το βέβαιο είναι ότι τους κυβερνητικούς και τοπικούς παράγοντες οι πληγέντες θα τους …πάρουν με τις πέτρες και όπως γνωρίζουν, οι πέτρες στην περιοχή λόγω σεισμού, είναι αμέτρητες και σε ποικίλα μεγέθη!

Πριν λοιπόν έχουμε παρατράγουδα, οφείλουν οι κυβερνητικοί ιθύνοντες να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να μην τις παραπέμπουν σε άλλους να σηκώσουν αυτό το βάρος -το οικονομικό πρωτίστως- και βέβαια σε καμιά περίπτωση στους ανθρώπους που ήδη έχασαν το σπίτι τους και την περιουσία τους. Αυτό ξεπερνά κάθε λογική και δεν πρέπει να υπάρχει στο …τραπέζι ούτε και σαν ένα πιθανό ενδεχόμενο. Η πολιτεία στο σύνολο της, θα πρέπει να αναζητήσει τους πόρους ώστε να γίνει ό,τι χρειάζεται για να επουλωθούν οι πληγές και να αρχίσει η ανοικοδόμηση.

Άλλωστε όταν η επίτροπος Περιφερειακής Πολιτικής, Κορ. Κρέτσου, τόσο στην Ευρωβουλή την επομένη του σεισμού, επικαλούμενη μάλιστα και τη δέσμευση του ίδιου του προέδρου της Κομισιόν, Ζ.Κ. Γιούνκερ, όσο και από τη Χίο, εξήγγειλε κάλυψη των ζημιών 100% από την Ε.Ε., ασφαλώς και δεν το έκανε χάριν των εντυπώσεων αλλά το εννοούσε. Οφείλει λοιπόν τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αυτοδιοίκηση να φροντίσουν η χρηματοδότηση αυτή από την Ε.Ε. να επισπευστεί, γιατί οι ανάγκες είναι άμεσες και επιτακτικές, και να μη περιμένουν να κινηθούν οι διαδικασίες με τη συνήθη γραφειοκρατία. Για να συμβούν όλα αυτά βέβαια, προϋπόθεση είναι να υπάρξει η καλύτερη δυνατή οργάνωση και ο συντονισμός όλων των εμπλεκομένων υπηρεσιών και φορέων, ώστε να γνωρίζει ο καθένας τι κάνει, με ποιες διαδικασίες και με ποιο τρόπο. Δεν είναι δυνατόν η ελληνική πολιτεία, με δεδομένη την σωρευμένη εμπειρία που έχει και από άλλες ανάλογες καταστάσεις, να επιχειρεί να ανακαλύψει ξανά την …Αμερική και να πελαγοδρομεί εκπέμποντας σύγχυση και αβεβαιότητα. Επιβάλλεται να υπάρχει ένα συντονιστικό κέντρο που θα μοιράζει ρόλους, αλλά και θα ενεργοποιεί φορείς και ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν, αλλά κυρίως θα αντιμετωπίζει άμεσα και αποτελεσματικά ό,τι χρειάζεται για να κινηθούν τα πράγματα πιο γρήγορα.

Πολλά θα εξαρτηθούν και από την αξιοπιστία των κυβερνητικών παραγόντων, οι οποίοι οφείλουν να μιλούν συγκεκριμένα για αυτά που διαχειρίζονται, δίνοντας πειστικές απαντήσεις. Και γι’ αυτά που δεν είναι σε θέση να απαντήσουν πειστικά, καλύτερα είναι να σιωπούν, επιφυλασσόμενοι να επανέλθουν όταν έχουν κάτι να πουν, παρά να εκπέμπουν αοριστία και προχειρότητα, που στην προκειμένη περίπτωση είναι ό,τι χειρότερο για την ψυχολογία των πληγέντων. Άλλωστε κανείς δεν περιμένει όλες τις απαντήσεις και σε λεπτομέρειες αμέσως. Αυτό που περιμένει είναι αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα, στοιχεία που πρέπει να αποτελούν τον μπούσουλα όλων των εμπλεκομένων αρχών και παραγόντων.