Αύριο η εκκλησία τιμά το γενέθλιο του Αγ. Ιωάννη του Πρόδρομου. Είναι καθιερωμένο να “γιορτάζει” το νεκροταφείο μας. Παρά τις άσχημες συνθήκες που επικρατούν οι νεκροί μας δεν αφέθηκαν στην εγκατάλειψη. Το νεκροταφείο αρκετά περιποιημένο και σήμερα!
Όταν ήρθε η ώρα του Εσπερινού ο ιερέας χτύπησε την καμπάνα. Τη χτυπούσε δυνατά, τη χτυπούσε ατελείωτα! Από μέσα οι νεκροί μας που “περίμεναν” την παρουσία των δικών τους άνθρώπων και τη θύμησή τους. Απ’ την άλλη τα νεκρά σπίτια μας!
Απ’ τη μια ο ήχος της καμπάνας σήμαινε να ανάψουν τα κεριά, να ευωδιάσουν τα θυμιάματα, να ανανεωθεί -τουλάχιστον στις καρδιές των ζώντων- η ελπίδα της μετά θάνατο ζωής. Απ’ την άλλη ο ήχος της καμπάνας σήμαινε το προσκλητήριο της ελπίδας: Η Βρίσα τραυματίστηκε βαριά αλλά η Βρίσα δεν θα πεθάνει! Δεν θα πεθάνει όχι μόνο στις καρδιές μας μα και στο χάρτη. Αυτή η μικρή κουκίδα με το πανάρχαιο όνομα θα αναστηθεί, θα ξαναστηθεί. Αυτό σήμαινε η καμπάνα. Και χτυπούσε δυνατά, προσπαθώντας να βγάλει απ’ τα μυαλά σκέψεις απελπισίας και πεσιμισμού. Να σβήσει από τα μάτια τα δάκρυα. Να δυναμώσει, σαν το δυνατό ήχο της, την ελπίδα, την αποφασιστικότητα και τη δύναμη που γεννά η όποια αγάπη. Η αγάπη της μάνας στο παιδί, η αγάπη του ερωτευμένου στον έρωτά του και στην περίπτωση μας η αγάπη του κάθε βρισαγώτη στον τόπο του. Στο τόπο που πληγώθηκε μα που όλοι μαζί θα επουλώσουμε τις βαθιές πληγές του και θα τον στήσουμε ξανά στολίδι του νησιού μας.
Σημείωση: και αύριο, Σάββατο, το πρωί η λειτουργία θα γίνει στο ξωκλήσι του Αη Γιάννη.
Bravo!