Ας μιλήσουν υπηρεσιακά

Πολύς ντόρος για την πρόταση της σελίδας μας να μπουν υπεράριθμοι σε κάποια σχολή τα λιγοστά παιδιά από τη Βρίσα που δίνουν πανελλαδικές εξετάσεις με φόντο τα χαλάσματα.

Είμαι ένας ιδιώτης και έχω μια άποψη. Λαθεμένη ίσως για κάποιους.Για μένα σωστή. Δεν έχω το δικαίωμα να την εκφράσω; Πιστεύω ακράδαντα ότι όλα τα παιδιά των οποίων διακόπηκε η κανονική ροή των εξετάσεων έχουν πρόβλημα και πρέπει να πριμοδοτηθούν με κάποιο τρόπο αλλά τα παιδιά που αντιμετώπισαν την καταστροφή τόσο άμεσα έχουν ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα και γι αυτό δικαιούνται κάτι περισσότερο.

Δεν ζήτησα να πάω εγώ στον τηλεοπτικό σταθμό για να προωθήσω την άποψή μου. Αυτοί με κάλεσαν και φυσικά την είπα σαφέστατα. Όταν πρωτοέθιξα το θέμα στη σελίδα δεν ήξερα καν πόσα παιδιά απ’ το χωριό δίνουν εξετάσεις και γι αυτό έγραψα 2-3. Ρώτησα μετά και μου ανέφεραν 3 ονόματα. Εγώ δεν ανέφερα πουθενά κανένα όνομα. Για τα παιδιά που έχουν μεγάλο πρόβλημα αναφέρθηκα. Δεν είναι 3 είπαν κάποιοι. Ας πουν αυτοί ότι είναι 13!

Αντέδρασαν κάποιοι -δεν σχολιάζω από τι κινούμενοι- λες και είμαι σύμβουλος του υπουργού και ότι πω θα γίνει! Εγώ έθιξα το θέμα – με λάθος τρόπο για  κάποιους- όταν κανένας δεν είχε ασχοληθεί. Όταν κανένας δεν ήξερε αν τα παιδιά θα γράψουν τώρα ή το Σεπτέμβρη. Ασφαλώς και ήταν τυχαίο, αλλά πριν τη δική μου ανάρτηση κανένας άλλος δεν είχε δημόσια ασχοληθεί με το θέμα.

Και θα μου επιτραπεί να ρωτήσω γι όσους ισχυρίζονται -δικαίωμά τους- ότι όλα τα παιδιά υπέστησαν το ίδιο πλήγμα και άρα πρέπει να έχουν την ίδια αντιμετώπιση: Όταν επισκέφθηκε ο Διευθυντής της Βθμιας Εκπαίδευσης Λέσβου το Λύκειο Πολιχνίτου γιατί στη συνέχεια πήγε στη Βρίσα; Για να θαυμάσει τα αξιοθέατα που απέκτησε με το σεισμό; Ασφαλώς όχι. Πήγε στα πλαίσια των καθηκόντων του αλλά και από ανθρωπισμό ενδιαφερόμενος για τα παιδιά του χωριού αυτού που έδιναν εξετάσεις. Άρα ήταν πιστεύω του ότι τα παιδιά αυτά είχαν το μεγαλύτερο πρόβλημα.

Και κλείνοντας: Εγώ έκανα μια πρόταση δημόσια. Ας αναλάβουν τη σκυτάλη οι πιο αρμόδιοι. Ας κάνουν την πρότασή τους -με το χέρι στην καρδιά- αυτοί που διδάσκουν και ζουν τα παιδιά από κοντά. Ας κάνουν την πρότασή τους-πάντα με το χέρι στην καρδιά και όχι με άλλους στόχους- αυτοί που προΐστανται της εκπαίδευσης στο νησί. Αυτούς θα ακούσουν, όχι εμένα. Εμένα απλά δεν θα με εμποδίσει κανένας, ούτε με βρισιές, ούτε με ειρωνίες, να είμαι ελεύθερος άνθρωπος, να έχω την άποψή μου και να τη διατυπώνω ελεύθερα.