Ήρθε για δουλιές ο άνθρωπος και μάλιστα φουριόζος! Το Σάββατο με το που έφτασε άρχισε να καίει τα κλαδιά. Είδε όμως ότι τα πράγμα ζορίζει και έτσι φρόντισε να βρει ανθρώπους να πάρουν τα ξύλα και να κάψουν τα κλαδιά.
Απελευθερωμένος πια από τα “γήινα” ανέβηκε στο Δαξάρι με συγκομιδή: 2 τσάντες ραδίκια, ένα μάτσο σβιρνιές (το οικογενειακό μας παρατσούκλι -μας εξομολογήθηκε- είναι “σβιρνιά”) και προπαντός μια ανθοδέσμη με τουλίπες και ορχιδέες του βουνού για το κορίτσι του που άφησε στην Αθήνα! Α! εκεί μπροστά στον Ταξιάρχη βρήκε το σύρμα και το χρόνο να δέσει την εξάτμιση που κρέμονταν μέρες και υπέφεραν απ’ αυτήν όλες οι πέτρες στο διάβα του. Δυστυχώς “ιμσκάρια” δεν βρήκε.
