Καθώς πλησιάζει το Πάσχα οι αναμνήσεις από τέτοιες εικόνες ζωντανεύουν. Το σφαχτάρι, το σχοινί για το κρέμασμα, τσιγκέλι δεν υπήρχε αλλά ο “ειδικός” το αντικατέστησε σε ένα ξύλο και φυσικά το δέντρο για το κρέμασμα.
Το σφάξιμο ήθελε τον σωστό άνθρωπο για να γίνεται η δουλειά γρήγορα και σωστά (να μην ταλαιπωρείται το ζώο και να είναι όλα καθαρά).
Ο ιδιοκτήτης (Στρατής Κ. Καραΐσκος ) παρακολουθεί με προσοχή τον “ειδικό” (Παναγιώτης Ι. Καλατζής) που έχοντας ανοίξει το ζώο ετοιμάζεται να ξεχωρίσει τα φαγώσιμα από τα άχρηστα. Ως πληρωμή δίνονταν η προβειά του ζώου, τότε που ο “Σουρλάγκας” στη Γέρα αξιοποιούσε τα δέρματα.
Φωτογραφικό αρχείο Μαρίας Κατσιγίνη-Καραΐσκου, ως μνημόσυνο του Παναγιώτη.
