Μια κατά τύχη συνάντηση με την αγιασώτισσα Βασιλική Κουρβανιού, συνταξιούχο εκπαιδευτικό και πρώην Διευθύντρια της Διεύθυνσης Β/θμιας Εκπαίδευσης Λέσβου, έφερε στη συζήτηση -όπως ήταν φυσικό- και το χωριό μας.
“Είχαμε μια εξαιρετική Βρισαγώτισσα δασκάλα στην Αγιάσο, την Έλλη Ψαλτήρα. Ήρθε στην Αγιάσο τη χρονιά που πήγα στο Δημοτικό, το 1956. Δεν θα ξεχάσω την ομορφιά της! Ψηλή και κατάλευκη, μικρά παιδιά δεν χορταίναμε να την βλέπουμε! Και στη δουλειά της πολύ εργατική και καινοτόμα! Μου έχει μείνει αξέχαστη. Έχω και μια φωτογραφία με τη δασκάλα και τα παιδιά του σχολείου με τα καλά μας ρούχα κρατώντας -με δική της έμπνευση- πανεράκια με λουλούδια.”
Με ευχαρίστηση άκουσα τα καλά λόγια για τη χωριανή μας δασκάλα και απευθύνθηκα στο λεύκωμα του αείμνηστου Κώστα Τσέλεκα για τους δασκάλους του χωριού μας:
Γεννήθηκε το 1923 και μετά το Δημοτικό του χωριού και το Ημιγυμνάσιο του Πολιχνίτου αποφοίτησε το 1940 από το Γυμνάσιο Θηλέων Μυτιλήνης. Φοίτησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αλέξανδρούπολης η οποία εξαιτίας της κατοχής της πόλης από τους Βουλγάρους είχε μεταφερθεί στη Θεσαλονίκη.
Ο Δημήτρης Περρής θυμάται: Στην κατοχή η μητέρα της της έστελνε στη Θεσσαλονίκη με τον καλόγερο Ζαχαρία Κανέλλο κοφίνες με παξιμάδια και άλλα φαγώσιμα.
Υπηρέτησε στο Λισβόρι, στη Βρίσα, στην Αγιάσο, στην Αθήνα και στον Πειραιά.
Δεν θα την ξεχασει κανενας. Μοναχα καλα λογια εχουμε να λεμε.