Το έθιμο του χωριού μας στους γάμους είναι κατά την αποχώρηση να κρεμάνε οι φίλοι τον κουμπάρο στο σίδερο ανάμεσα στις δυο κεντρικές κολώνες του νάρθηκα. Τον κρατάνε εκεί κρεμασμένο και του ζητούν να τάξει (υποσχεθεί) κάποιο κέρασμα. Τα πρώτα κεράσματα θεωρούνται μικρά και έτσι αναγκάζεται ο “κρεμασμένος” να μεγαλώνει το κέρασμα: η μια μπύρα γίνεται 10 μπύρες, οι δέκα γίνονται μια κάσα μπύρες ή μια κάσα γίνονται πέντε(άσχετα αν ποτέ σχεδόν δεν υλοποιείται το κέρασμα). Όταν η παρέα ικανοποιηθεί από το τάξιμο δίνει μια ώθηση στον κουμπάρο ο οποίος έτσι παίρνει μια περιστροφή του κορμιού του γύρω απ’ το σίδηρο και κατεβαίνει!
Παρότι έτυχε να έχουμε κουμπάρα και όχι κουμπάρο το έθιμο συνεχίστηκε με πρωταγωνιστή τον αδελφό της και τους φίλους του. Η κουμπάρα κρεμάστηκε (για πρώτη φορά γυναίκα!) και άρχισε τα ταξίματα το ένα πίσω από το άλλο. Χρειάστηκε να καταφύγει στη μεγάλη υπόσχεση για να ικανοποιήσει τους γύρω της: Τρία αρνιά στο ταψί απ’ το κοπάδι του νονού μου! Νονός της δε είναι ο …πατέρας της νύφης! Ελπίζουμε αυτή τη φορά η υπόσχεση να τηρηθεί!!!
Η ικανοποίηση της παρέας απ’ το τάξιμο ήταν τέτοια ώστε …ξέχασαν να δώσουν την ώθηση για την περιστροφή και το κατέβασμα έγινε ομαλά!
