Η βαλίτσα
από την Τέσση χατζόγλου
Τη Βαλίτσα μου αδειάζω
τα σεντόνια μου τινάζω
και τα όνειρα αραδιάζω, στη σειρά και τα μετρώ
Όλο πάντα κάποιο λείπει
θύμα κρέμεται σε δίχτυ
της ελπίδας ρίχνω πέτρα και σκεπάζω το κενό
Όνειρα ..στα όνειρα σας ζω
Στόματα που τάξαν ουρανό,
πίκρα κεράσαν..
Βλέμματα σαν άστατος καιρός
μια λιακάδα, πέντε βροχερός
το καλο-καίρι χάσαν..
Στη βαλίτσα μου στοιβάζω
όσα μείναν και ζυγιάζω
δυο σακούλια γεμισμένα μ’ αχυρένια σ’ αγαπώ.
Άργησα να καταλάβω
τ’ είν’ αυτά που κουβαλάω
ήταν κίτρινα απ’ το χρόνο, μα δεν ήταν θησαυρός.
Όνειρα.. στα όνειρα σας ζω
πρόσωπα σβησμένα στον καιρό,
πως μου γελάνε..
κι άλλα περιμένουν να φανώ
μάτια που με γέμισαν καημό
μη μ’ αναζητάτε..
