Η θάλασσά σου
Τέσση Χατζόγλου
“Είμαι καράβι” μού χες πει.
Σε φτιάξαν για να ταξιδεύεις
με ήλιο με βροχή, με αντοχής πανί
Το νόημα του κόσμου σου γυρεύεις.
Και γω δε θέλησα λιμάνι να γινώ
στον κάβο μου να δέσεις
Δε θέλησα να γίνω φυλακή
να σ έχω αραγμένο, κατηφή.
Η θάλασσά σου θέλησα, να γίνω
και το ξέρεις.
Νά ‘μαι εκεί
και μια να γίνομαι βαθιά
στα όρια να σέχω και ν’αντέχεις
κι άλλες φορές βελούδινη γλυκιά,
σε νανουρίζω σα μωρό χορτάτο πια
να σου θυμίζω στα ρηχά πως δεν αντέχεις.
“Είμαι καράβι” μου είχες πεί
σε φτιάξαν για να ταξιδεύεις.
Και γω σου έφτιαξα θαλασσινά νερά
οι γλάροι μεν να σου θυμίζουν τη στεριά,
μα γω να κλέβω το μυαλό να τη γυρέψεις.
Δε μ ενδιαφέρει η στεριά σου να γινώ
δίπλα μου θέλω ν ανασαίνεις ζωντανός,
να ψάχνεις τρόπους να δαμάσεις τα νερά μου
Και γω αγκάλη θαλασσιά, μαβιά και γκρί
να σε θαυμάζω όσο τίποτα στη γη
τα κύματα μου πριν σε πνίξουν, πως γητεύεις!
..Είμαι μια θάλασσα για σένα γεννημένη.
————————————
Το ποίημα εξαιρετικό. Ξεφεύγετε πολύ από τα όρια του ερασιτεχνισμού και των στενών προσωπικών σας ψυχικών διεξόδων. Αξίζεται να βρείτε ένα βήμα καλύτερης και ευρύτερης παρουσίας. Μπράβο.