Απώλεια
Τέσση Χατζόγλου
Σαν ψάρι έξω απ το νερό
Σαν βάρκα πάνω στο βουνό
χωρίς εσένα
Σαν πεταλούδα στο βυθό
μαύρη κουκίδα στο λευκό
τά ‘χω χαμένα
Ο χρόνος φεύγει δε ρωτά
κι όμως στα μάτια με κοιτά
με μια σκληράδα
Αρνούμαι πάλι να ενταχθώ
χωρίς εσένα να ξυπνώ
όλα είναι άδεια
Μοιάζει η απώλεια πληγή
σε καθε βήμα αιμορραγεί,
Τρέχει ο χρόνος
Πνιγμένη απόγνωσης κραυγή
Μαυροντυμένη χαραυγή
ντύνετ’ ο πόνος.
Ο χρόνος τρέχει δε ρωτά
κι όλα άσχημα πατάει
με μια σκληράδα
Με κάθε άρνηση γελά
και με σοφία χαιρετά
τ’ απομεινάρια.
