Όπως ήδη σας ενημερώσαμε έφυγε σήμερα από τη ζωή, υπερπλήρης ημερών, ο Κώστας Δεσποτόπουλος. Ο εκλιπών υπήρξε μια απ’ τις κορυφαίες μορφές του σύγχρονου ελληνικού πνεύματος. Ήδη από το Σύλλογο της Αθήνας δημοσιεύσαμε ένα κατατοπιστικό σημείωμα.
Τον Κ. Δεσποτόπουλο γνώρισε στο ευρύ κοινό της τοπικής μας κοινωνίας -και όχι μόνο- ο Σύλλογος της Αθήνας, το Δ.Σ. του οποίου τον επισκέφθηκε πριν 2 χρόνια στο σπίτι του και συζήτησε μαζί του μιας και μια λεπτή ίνα του μακρύ βίου του διέρχεται και από το χωριό μας. Μάλιστα στο προτελευταίο τεύχος του ΑΝΤΙΛΑΛΟΥ δημοσιεύτηκε και μια αφήγηση του ίδιου.
Συγκεκριμένα ο Κ. Δεσποτόπουλος χωρίς να έχει τον παραμικρό δεσμό αίματος με το χωριό μας ευτύχησε κατά τον διωγμό των μικρασιατών απ’ τις πατρογονικές τους εστίες -όπου είχε γεννηθεί και ζούσε- να βρει τη θαλπωρή και τη φροντίδα από συγγενή της μητέρας του (το γένος Σαμούχου, από την Τήνο) που έτυχε να ζει στο χωριό μας. Η οικογένειά του έμεινε 3-4 μήνες στο χωριό μας και ο ίδιος με τον δίδυμο αδελφό του παρακολούθησαν αυτούς τους μήνες μαθήματα στο σχολείο του χωριούμας. Μάλιστα ήταν τόσο ασήμαντη η παρουσία του σχο σχολείο που δεν είναι καν γραμμένος στο μαθητολόγιο του σχολείου στο οποίο βρίσκουμε εγγραφή μόνο για τον αδελφό του και με βάση αυτήν την εγγραφή αλλά και την διήγηση του ίδιου τη θεωρούμε ως δεδομένη.
Στη συνέχεια η οικογένειά του αναχώρησε για την Αθήνα όπου μορφώθηκε, σπούδασε, έζησε και μεγαλούργησε.
